Μισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι...
Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη...
Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα...
Πόσα είδη υπάρχουν άραγε;
Το κ...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
°•Θελει κοτσια και ψυχή για να καταφέρεις να αντισταθείς...Σαν αφεθεις όμως και αγριεψεις , τότε φίλε μου, ξέρεις πως δεν υπάρχει μήτε γυρισμος μα μήτε και σωτηρία°•
Δεν έσπασε λεπτό το αρχικό, φιλί το οποίο ολοένα και αγριευε. Την είχε ακόμα αγκαλιά με το σώμα της κόντρα στο πλαϊνό τοίχο και κλείνοντας με το πόδι τη πόρτα, την έφερε μια σβούρα και τη πέταξε μανιασμένα στο κρεβάτι. Σαν να ήταν ένα πούπουλο... Το κορμί της στα χέρια του ήταν τόσο εύπλαστο που τον άναβε ακόμα πιο πολύ. Όσες φορές προσπάθησε να μιλήσει δε την άφησε ενώ μόλις σκαρφάλωσε πάνω της, τα ψέματα τελείωσαν...
Ήταν τέτοια η στιγμή άλλωστε που δε χωρούσε εξηγήσεις μα ούτε και κουβέντες... Μόνο πράξεις.
Η Αρετή απάντησε στο άγριο κάλεσμα του και εκείνος πιάνοντας τη μπλούζα που φορούσε την έσκισε στα δύο φανερώνοντας τα υπέροχα στήθη και το γυμνό κορμί της. Θα μπορούσε να του φωνάξει... Θα μπορούσε να τον σπρώξει, να τον διώξει ακόμα και να τον χτυπήσει... Μα τίποτα από αυτά δεν έκανε. Ο Ορέστης ένιωθε μέσα στα χέρια του το κορμί της να τρέμει πριν καν το καταστρέψει... Τη πρόδιδε από μόνο του αλλά και να μη το έκανε, δε θα την άφηνε να του ξεφύγει.
Με συνοπτικές διαδικασίες, ξέσκισε και το εσώρουχο της ενώ σαν έμεινε ολόγυμνη στα χέρια του, άρχισε να σφίγγει το κορμί της ασταμάτητα. Έπιανε το δέρμα της στις παλάμες του και άφηνε μελανά μονοπάτια μα η Αρετή δε παραπονέθηκε. Ίσα ίσα το μόνο που κατάφερνε ήταν να σπείρει τη τρέλα και στο δικό της μυαλό... Τα χέρια της έπιασαν την άκρη της μπλούζας του, την τράβηξε και όσο εκείνος έκλεβε τις ανάσες της , άλλο τόσο και εκείνη τον εγδυνε βιαστικά.
Τούτη η Ένωση δεν είχε σε τίποτα να θυμίζει τον έρωτα... Έμοιαζε περισσότερο με λύσσα ανάμεσα σε δύο αγρίμια που θέλουν να ξεσκίσουν το ένα ότι άλλο παρά με μια ερωτική πράξη.
Ο Ορέστης κράτησε τη μέση της σφιχτά, έπειτα πέρασε το χέρι του ολόγυρα της και ανασηκωσε το κορμί της σαν παιχνίδι ενώ με το άλλο χέρι, έπιασε τα δικά της που είχαν απλωθεί στη πλάτη του, και τα κράτησε δυνατά. "Αυτό θα πονέσει..." ήταν η δεύτερη φορά που μίλησε και δίχως να της δώσει χρόνο να επεξεργαστεί τα λόγια του, όρμησε στα χείλη της ενώ την ίδια στιγμή πίεσε ολόκληρο τον εαυτό του μέσα της μονομιάς κάνοντας τη να ουρλιάξει πάνω στο φιλί. Ήταν υγρή από μόνη της αλλά αυτό δεν έφτασε αφού η τριβή κατά την επαφή αποδέχθηκε πολύ ισχυρή τελικά και μέχρι να κάνει λίγες ακόμα ωθήσεις μέσα της, είχε ιδρώσει ολόκληρη.
