"Ακόμα δε μπορώ να πιστέψω πως είσαι εδώ..." το σπίτι μοσχομυριζε φαγητό, η Νανά με την Λενιώ ήταν στη κουζίνα και η Αρετή ήταν καθισμένη μαζί της στη κούνια. Μισή ώρα πριν δεν ήθελε να κατέβει από το δωμάτιο της μα σε μια και μόνο στιγμή ένιωσε τόσο δυνατή που κάθε πρόβλημα φάνηκε να σβήνει. Μεγάλωσαν μαζί από παιδια. Έτσι κάνουν τα περισσότερα ελληνόπουλα στο εξωτερικό μα αυτές οι δύο παρέμειναν μαζί και μετέπειτα.
Έζησαν και πέρασαν πολλές καταστάσεις και ανάμεσα τους τίποτα κρυφό δε μπορούσε να ρίξει τη σκιά του.
"Ξέρεις τι πέρασα για να έρθω; Η μάνα μου έλεγε ότι φύγαμε πια από την Ελλάδα και πως ο γυρισμος είναι ανώφελος και πως είναι ένα χάλι μαύρο και , και και και.... Βαρέθηκα να την ακούω μέχρι να έρθει το αεροπλάνο.
Πάντως είναι τόσο διαφορετικά εδώ από ότι στις φωτογραφίες!"
"Εδώ είναι χωριό δεν είναι η Πάτρα που μεγάλωσαν οι δικοί σου. Ώρες ώρες νιώθω πως είμαστε σε άλλο πλανήτη όχι απλά άλλη χώρα... Πόσο θα μείνεις;"
"Έβγαλα εισιτήριο για μια εβδομάδα..." Την ενημέρωσε και η Αρετή κατσουφιασε αμέσως
"Τρελάθηκες; Σε ικετεύω, μείνε λιγάκι ακόμα..." παρακάλεσε
"Δεν είσαι καλά... Δείχνεις ευτυχισμένη αλλά σε ταλαιπωρούν αρκετά έτσι;" Η Κλάρα την κατάλαβε αμέσως. Πάντα όταν δεν ήταν καλά όσο και να προσπαθούσε να το κρύψει ήταν μάταιο από εκείνη
Η Αρετή αναστεναξε
"Γι αυτό σε θέλω εδώ... Θα μείνεις;"
Παραδέχθηκε χωρίς όμως να μπει σε λεπτομέρειες
"Δε περνάει από το χέρι μου. Δεν έφερα και πολλά λεφτά για να τη βγάλω άσε που δε βρίσκω ούτε ξενοδοχείο. Πως είναι δυνατόν να μην υπάρχει ένα;"
Η Αρετή γέλασε
"Σου είπα είναι άλλος πλανήτης. Όσο για το ξενοδοχείο θα μείνεις εδώ εννοείται. Δε νομίζω να έχει πρόβλημα η μαμά. Ίσως όχι εδώ εδώ, γιατί δεν έχει άλλο δωμάτιο μα υπάρχει στο οινοποιείο ένα σπίτι ολόκληρο στο πίσω μέρος! Είναι ακατοίκητο. Κάποτε έμεναν εκεί εργάτες μου είπε ο Γιώργης μα τώρα πια δεν τους χρειαζόντουσαν..."
"Ο Γιώργης; Καλά, έχω μείνει τόσο πίσω!"απόρησε αφού μίλησαν ελάχιστες φορές και ποτέ δεν τον ανέφερε
"Συγνώμη... Σαν ήρθα εδώ ούτε η καρδιά μου δεν άντεχε να πιάνει εκείνο το ρημαδι στα χέρια... Ξέρεις πόσο διαφορετική είναι η ζωή χωρίς κινητά και χωρίς ίντερνετ ή πλατφόρμες επικοινωνίας... Μαθαίνεις να ζεις Κλάρα..."
KAMU SEDANG MEMBACA
Ψιχαλίδες
PertualanganΜισό μπουκάλι Μπρούσκο, λίγο γάργαρο νερό και η κυρά βγήκε μέσα στα αγιάζι... Στάθηκε απέναντι και κοίταξε τρομαγμένη... Οι μοίρες μέθυσαν , έμπλεξαν τις κλωστές τους και στης ζωής τον αργαλειό τα έβαψαν όλα κόκκινα... Πόσα είδη υπάρχουν άραγε; Το κ...
