If ever hindi niyo pa nakita hehe.
---
The sound of the branches hitting each other echoed around the place, not the type when there are storms. More of a comforting one.
"So,have you decided," napatingin ako sa lalaking nakaupo sa tabi ko. Napangiti ako at tumango.
"Mhm, how about you? Have you cleared your mind yet?"
It was silent for a moment, he eventually let out a small sigh.
"Yeah, I really want to focus on you more, since ikaw ang nandito sa harapan ko ngayon," sabi niya at tumango.
As you should.
"Nakikita mo na ba yung mga bunga? some of them are almost ripe, habang yung iba, bata pa," tumingala ako.
Tama siya, may mga bungang medyo hinog na. Parang ang sarap umakyat ng puno tapos manguha ng mangga kahit maasim pa.
"Alam mo ba na certified akyat bahay este puno ako?," proud kong sabi sa kaniya.
He just chuckled before wrapping his arms around my waist.
"Huwag ka na magbalak, baka mahulog ka lang."
"Nahulog na nga eh," sabi ko at tumingin siya sa akin ng nagtataka.
"Nahulog na sa 'yo, boom panes! Kinilig ka ano? Aminin mo, aminin mo Jampawlo,"sabi ko at kiniliti siya.
"Oo na, mahal kita Vester."
Boom, speechless ako.
Hindi pa niya iyon sinasabi simula nung maging kami, at hindi ko ine-expect na ganito magiging reaksyon ko.
I kissed him, it felt like I was somewhere else.
Wala sa tabing bukid, wala sa ilalim ng punong mangga.
Kundi para akong nasa isang fantasy book, sana kahit na hindi totoo yung rainbow and butterlies na mundo, kahit dito lang,sana huwag nang ipagkait sa akin.
---
i might unpublish it soon. It's not even good lol.
lovelots~
