Miwo // Minsung

13'

"Bunu neden yapıyorum bilmiyorum." Dedi Jisung okuldan çıkıp evine doğru yürüdüğümüz sırada.

"Neyi."

"Sana güvenmeyi."

Durdum

"Gitmek zorunda değiliz. Kabul edersen yakındaki sahile de gidebiliriz."

"Hayır, öyle değil. Sana güvenmek istiyorum. Kaç kere arkadaş edindin bilmiyorum ama lütfen bana karşı daha anlayışlı olmaya çalış. Çünkü gerçekten.. korktuğumu hissediyorum."

"Ben.. kötü hissettim. Seni korkutmak istemiyorum."

Ellerinin titrediği çok belli oluyordu. Uzanıp titremesini durdurmak için tuttum.

"Sahile gidelim. Çizgiroman hakkında konuşuruz, Miwo'yu da başka zaman gösterirsin. Birine bu kadar hızlı alışman gerekmiyor."

Gözleriyle onaylamıştı dediğimi. Daha sonra tuttuğum ellerine baktı. Hemen ellerimi çektim.

"Titremesi dursun diye tutmuştum üzgünüm."

"Sorun değil." Dedi hafifçe gülümseyerek. "Gidelim sahile."

Yine banklardan birine oturduk. İkimiz de konuşmaya girmemiştik. Sadece dalgaların sesini dinliyorduk. Birinin konuşmayı başlatması gerekiyordu.

"Hava da-"

"Çizgiro-"

İkimiz de aynı anda konuşmaya başlayınca komiğimize gitmiş gülüşmüştük. Demek ki komik bir olaya böyle gülüyordu. Sevindiği zamankinden farklıydı.

"Sen konuş ben öylesine konuşacaktım." Dedi

"Ben de çizgi romandan bahsedecektim." Dedim

"Boşver çizgiromanı. Kendinden bahset."

"Ah, tabii. Ben Lee Minho. Tek yaşıyorum. Kitap okurum, dizi/film izlerim ve müzik dinlerim."

Sustuğumda konuştu

"Bu kadar mı?"

"Daha ne olsun?"

"Nerelisin? Buradan mısın yoksa daha sonradan mı geldin? Lütfen yanlış anlama ama.. yüzün.. buralardakilere göre biraz farklı. Lütfen yanlış anlama kötü anlamda demiyorum. Hatta.. bu farklılık güzel. Biliyorsun burası küçük bir yer. Herkesin az da olsa benzer özellikleri var. Sen farklısın. Sadece buralılardan da değil.. herkesten."

"Şey.. evet. Ben buradan değilim.. galiba. Yani buradansam bile bilmiyorum. Ama buradaki 4. yılım. Liseye geçmemle birlikte buraya.. taşındım. Burada doğduysam ya da ebeveynlerim buralıysa bilmiyorum. Senin dediklerine göre buralı değiller demek ki haha." (NE ÇOK BURADA KELİMESİNİ KULLANDIM YA)

"Ah, anladım. Konusunu açtığım için üzgünüm. Yani ailenin. Buradan önce neredeydin?"

"Bilmem."

"Nasıl?"

"Son 4 yıldan öncesi.. bilemiyorum. Çok karışık. Birkaç anım var gibi. Hergün gittiğim manavı hatırlıyorum. Başka.. kışın küçük bir kütüphaneden kitap alıp ısıtıcının önünde okuduğuma dair anılarım da var. Ama hepsi çok silik. Buradaki hayatım bana onları unutturmuş olmalı. Son 4 yıldır yaşadığımı hissediyorum."

"İlginç." Dedi sadece. Yüz ifadesi sesinden daha çok şaşırmıştı. Konuşmasa bile bu kelimeyi ondan duyabilirdim.

"Sen? Buralı mısın? Sen de kendinden bahset."

"Bahsedeyim. Han Jisung. Ailem de ben de buralıyım.. Tabii aile denirse haha.. Ben de kitap/dizi/müzik severim. Komik gelebilir ama rap de yazarım ve bestelerim."