Miwo // Minsung

24'

Arkadaşlr yorum yapın da ne düşündüğünüzü anlayayım :'((

*****

"Minho, aç kapıyı."

Bu Bangchandı.

"Lütfen Minho, korkutma bizi aç şu kapıyı."

Bu da Jisungdu

"Hyung Lütfen, endişeleniyoruz."

"Evet hyung, lütfen."

Bunlar da Jeongin ve Hyunjindi.

Kapımı yarım saatten fazladır kıracakmış gibi çalıyorlardı. Kapıyı 2-3 parmak kadar açtım. Ne içerisi ne de ben görünüyordum. Kapıyı da itmemeleri için arkadan tutuyordum.

"Minho dalga mı geçiyorsun?" Dedi Bangchan

"Açtım işte." Sakince cevap verdim kapının arkasından

"Minho!" Jisung sesimi duyunca sevinmişti. Yüzüme bir daha bakmayacağını sanıyordum. Buna sevinmiştim.

Yavaşça kapıyı açtığımda kenardan ben de çıktım.

Jisung beni görür görmez adımını atıp sıkıca boynuma sarıldı. Neden normal değil de her seferinde boynuma sarılıyordu bilmiyordum ama bunun hoşuma gittiğinden emindim.

"Bangchan haklı, tam bir gerizekalısın. İki gündür ne mesajlara cevap vermişsin ne aramalarına. Okula da gelmedin. Çok korktuk kendine birşey yaptın diye."

Onun sarılmasına tek elimle hafifçe karşılık verdim. Konuşmasına cevap vermemiştim. Hareket de etmemiştim. Hiç halim yoktu.

Sarılmayı bırakıp yüzüme baktı.

"Hadi ama. Seni mutlu görmek istiyoruz."

"Benden mutlu olmamı da mutlu etmemi de beklemeyin artık." Dedim düz bir sesle

"Kendime zarar vermedim. Yaşıyorum gördünüz canlı canlı işte. Merakınız geçtiyse gidin şimdi." Diye de devam ettim

"Ama Minho yapma böyle. Sen değil miydin arkadaşımın üzülmesi beni de üzüyor diyen. Benim de arkadaşımın üzülmesi çok üzüyor." Jisung konuşurken ağlayacak gibiydi.

"Bu üzülmek değil. Yaptığın şeyler karşısında bedelini ödemek. İğrenç biriyim. Sizi de iğrençleştirmek istemiyorum. Gitsenize."

"Hayır Minho gitmiyorum. Evet ben gitmiyorum. Seninle birşey konuşacağım. Bir daha görüşmezsek, ki bunu düşünmek bile istemiyorum, içimde kalmasın. Anlatmam zor olan şeyden bahsedeceğim sana. Felix sana birkaç detayını söyledi çünkü."

Merak etmiştim.

"Biz gidelim. İyisin nasıl olsa. Jisung da yanında. Bir daha geliriz. Dimi çocukar?"

Bangchan'ın bu cümlesine karşı Jeongin ve Hyunjin kafalarıyla onaylayıp veda edip gittiler. Jisung ve ben kapıda tek kaldık.

"Gel tamam, geç içeri."

İçeri oturduğumuzda Jisung derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Şöyle ki.. sana demiştim ya seninle konuşmak için bir engel diye. İşte o engel Felixti."

Şaşkın şaşkın ona bakarken devam etti.

"Hani Jeonginin geldiği sene var ya, onunla kantinde tanıştığınız gün. Bangchan da yanındaydı. Seni o zaman gördüm. Gerçekten onlara ve bana diğerlerine baktığından daha farklı bakıyorsun. Jeonginle ilgilenmen o kadar güzeldi ki arkadaşım olmanı istemiştim."