Kâbus 🔍 (KİTAP OLUYOR) 📢📢

Tarık Başkomiser

🌿 Görüş ve önerilerinizi bekliyorum mutlaka 🌿 🦋🦋🦋Bir de düzenlemeden attım yarın düzenlerim 🦋🦋🦋🦋

Mazot ve yağ kokusunun hâkim olduğu tamirhaneye girerken Başkomiser elleri belinde karşısında ki 50'li yaşlarda olan adam ile konuşurken görüp adımlarımızı o yöne çevirdik.

"İyi anlaşırlar mıydı?"

" Yok Başkomiserim. Benim oğlan biraz asidir o yüzden herkes ile kolay kolay anlaşamaz"

" Emre'nin annesinin söylediğine göre çok fazla da zorbalık yapıyormuş senin oğlan"

" Dediğim gibi başkomiserim, asi çocuk gelsin gözümün önünde çalışsın diye yanıma aldım ama işte burada da bulmuş sıkıntı çıkaracak bir şey. Ne yapayım?
Adamın yüzünde bulunan bıkkınlık ifadesi oğlundan ne kadar çok çektiğini bas bas bağırıyordu.
Böyle bir oğlanın katil olması da bana göre olasılıklar arasındaydı.

"Peki, o gece getirdiği arkadaşlarını tanırmıydın?"

"Yok başkomserim, yanında birkaç defa görmem dışında tanımam"

"Anlaşıldı"
Başını düşünceli bir şekilde sallarken ellerini göğsünde bağlayıp çenesini kaşıdı.
Bakışlarını bana döndürdüğünde bir süre kafasında bir şeyleri tartıp iki adımda yanıma geldi.

"Senin burada ne işin var?"
Merakli bakışları ile vereceğim cevabı beklese de benim verecek bir cevabım yoktu.
Ümit gittikten sonra bıraktığı boşluğa bir süre bakıp hiç düşünmeden peşinden gelmiştim.
Çünkü biliyordum ki huzursuz olacaktım elimde değildi.
Yanımda dikilen Ümit'e  bir bakış attığımda tebessümle karşılık vermiş bunun üzerine son kalan tereddütte uçup gitmişti. Bakışlarımı tekrar Başkomiserime çevirip derin bir nefes aldım.

"Bende ekipten değil miyim?"
Meraklı ifadesinin yerini dudaklarında oluşan belli belirsiz tebessüm alırken gözlerinin kenarında ki kırışıklıklar ele veriyordu.

"Madem ekiptensin git şu zorba çocuk Akın ile konuş"

"Başüstüne Başkomiserim"
Başını düşünceli bir şekilde sallarken Ümit' e döndü.

" Sende onunla git"

"Siz Başkomiserim?"

" Ben şu Emre ile tekrar konuşmak için tutuklu olduğu karakola gideceğim"

"Peki Başkomserim"

✨✨✨

Tarık Başkomiser

Meslek hayatım boyunca haksızlıklara ve adaletsizliğe karşı hep dik ve yenilmez durdum.
Bugün de yenilmeye niyetim yoktu.

Babam bizi terk edip gittiğinde daha 10 yaşındaydım.
Annem, babam gittikten sonra içine kapanmış bambaşka bir kadın olmuştu artık onun ebeveyni bendim.
Daha o yaşta bütün sorumluluğu üstüme almış evin erkeği olmuştum.
Tek sorumluluğu ders çalışan ve odasını toplayan çocuklar gibi büyümediğim için de başka nasıl olunur bilmiyordum.
Bu yüzden tanıdık tanımadık çevremde kim varsa bir şekilde onun meselesi benim meselem gibi dört elle sarılıyordum.

Ümit'in yanında hızlı adımlarla uzaklaşan adama bakarken düşündüğüm de tam olarak buydu.
Hayatı elinden alınmış ve tek amacının intikam almak olan genç bir delikanlı, benim kanatlarım altına girmişti ve ben ne olursa olsun ona yeni bir hayat ve amaç verecektim.

Cebimde ki paketten bir dal sigara çıkararak dudaklarımın arasına alırken bende yanımda ki babayı es geçip içeriye girdim.
Daracık ofisi çevrelemiş sarı şeritleri sertçe çekip kopararak numaralandırılmış yerlere baktım.
Parmaklarımın arasında ki sigarayı dudaklarımın arasında sıkıştırıp dumandan kısılmış gözlerim ile iç cebimden çıkardığım olay yeri fotoğraflarına bir kere daha baktım.