Kâbus 🔍 (KİTAP OLUYOR) 📢📢

Acı gerçek

🌿Görüş ve önerilerinizi bekliyorum mutlaka öpüldünüz 😘🌿

Belki de ilk defa kendim dışında başka biri için kuralları çiğniyordum.
Bunun beni ürkütmesi ya da tereddüt ettirmesi gerekse de aksine hoşuma gidiyordu.
"İyilik yap denize at"
Sanırım ilk defa bu sözün anlamını yaşayarak öğreniyordum.

Yanımda yürüyen adama bir bakış atıp yine insan kalabalığın olduğu sokağa çevirdim bakışlarımı.
Kimi çatık kaşı ile adımlarımızı takip ederken kiminin bakışlarında merak vardı.
Sokağa tezat ölüm sessizliğinde olan evin kapısına geldiğimizde kapıda dikilmiş duran öfkeli bakışın çenesi kasılarak Ümit'e baktı.
Ümit ifadesiz bir yüzle cevap verirken öfkeli adam bıkkın bir nefes verip kapının önünden çekilerek girmemiz için boşluk bıraktı.

Ümit kendini o boşluktan içeriye atarken bende peşinden girdim.
İçeriye girdiğimizde yemek masasında tıkınan bir adet yüzü gözü şişmiş 20 yaşlarında bir genç gördüğüm de yüzümü buruşturdum.
Bizi görür görmez ağzında döndürüp durduğu lokmayı hızla çiğneyip yutarak yerinden hızla doğruldu.

"Hoş geldiniz sizde polis misiniz oğlum?"
Arkamızdan gelen kadın sesiyle irkilip bakışlarımızı gelen sese çevirdik.

"Evet teyze polisiz. Akın'ın ifadesini almak için geldik"

" Ben ifademi verdim"
Telaşlı biraz öfkeyle konuşan sese başımızı çevirdik.
Masadan uzaklaşarak ellerini arkasında birleştirmiş duvara yaslanan gence bir bakış atıp ona doğru yürüdüm.
Adımlarımla iyice duvara sinen adamla sinir kat sayım yükseldi.
Aklımda dönüp duran terzinin oğlu trajedisi yüzünden olaya duygusal bakmaktan öteye gidemiyordum.

"Oğuz"

Ümit'in uyarı dolu sesiyle duraksayıp sıktığım çenemle bakışlarımı ondan çekmeden bekledim.

"Benim oğlum ifade verdi. Hatta karakola da gitti"

" Öyle teyze ama hâlâ soruşturma devam ediyor. Gerçek aydınlanana kadar herkes masumdur. Bizde gerçeği ortaya çıkarmak istiyoruz"

" Gerçek, Emre'nin katil olması"

" Kes lan! Ona sen karar vermiyorsun!"
Öfkeyle tısladığımda sinirli bir bakış atıp kendini tekli koltuğa attı.

"Ama savcılığa sevk edeceklerdi. Soruşturma aydınlanmıştı"
Kadın meraklı bir ses tonuyla konuşurken bakışları Ümit'de idi.

"Henüz somut bir kanıt yok teyze bizde ifadelere başvuruyoruz"

"Siz Rüstem abinin ekibinden değilsiniz, kimsiniz? Yaptığınız şey yasal mı?
Diyen pişkin sese göz devirip karşısında ki koltuğa oturdum.

"Rüstem abi?"
Başımı alaylı ve öfke karışık bir sesle sallayıp yüzüne baktım.
Sanki bir pot kırdığının farkına varmış gibi gözlerini büyütüp başını yere eğdi.

"B-Benden büyük diye"
Yüzü yerde telaşla konuşan adama alaylı bir sesle karşılık verdim.

"Senin o Rüstem abine de sıra gelecek ama önce sen"
Ümit konuştuğunda yanımda ki ikili koltuğa oturdu.

"Teyzem bizi biraz yalnız bırak"
Diyerek konuşmaya devam ettiğinde kadın oğluna tereddütlü bir bakış atıp çıktı.

"Şimdi konuş bakalım. Ne oldu o gece?"

"Ben ifademi verdim söylecek başka bir şeyim yok"

"Lan..!"
Atıldığım da kolumdan tutan Ümit elinde ki dosyaya bakıp bakışlarını bana çevirdi.
Sakin olmam gerektiğini ima eden gözleriyle yerime oturdum.