Chapter 29

501 14 1
                                    

Yasir's POV

"Hey, how's your feeling?" I smiled at her and sat on the edge of the bed.
 
She was unconscious for four days at ngayon lang siya nagising. And I'm thankful that she's okay now.

"Okay na ba ang pakiramdam mo?" I inquired again.

She nodded. "O-okay na po." She answered weakly, then looked at me again. May gusto siyang itanong and I know na tungkol sa babyng nasakanya.

"Okay ang baby mo. Malakas siyang kumapit kaya no worries." Pagpapaluwag ko ng pakiramdam niya.

She took a deep breath and smiled lightly. "Salamat, doc."

I nodded. I thought of Yitro. The baby needs a fucking father. I don't know if I have the right to tell him that Rebecca is pregnant. Kung hindi lang kasi siya tatanga-tanga at nagpadalos-dalos...

"May mauuwian ka ba?" I asked calmly.

She swallowed a little, then nodded, saka bahagyang hinaplos ang sa may bandang tiyan niya.

"Alam ba niya?"

I could clearly see the sadness in her. She shook her head with tears in her eyes.

I sighed. I feel sorry for her and for my future nephew.

Yitro didn't even think. Hindi ba niya naisip na pwede niyang mabuntis si Rebecca? That idiot. Hindi gumamit ang utak.

She just stared at me, then she looked away. Alam kong namimiss niya ang gago kong kapatid. "Come here. You can hug me." I exclaimed.

She didn't move, so I drew myself closer. I pulled her slowly to hug me.

I rubbed her back when I heard her cry. I didn't say anything. I just let her cry until she calmed down.

Bumitaw siya sa yakap. "Pa-pasensiya na, doc." She wiped her tears.

Tumango ako. "I can help you, Rebecca." Disidido kong usal.

"Hin-di na po. Malaking tulong napo iyong niligtas niyo ang buhay namin ng baby ko."

"No. Tutulungan kita. Saka pamangkin ko iyang dinadala mo. Isipin mo nalang na para sa bata ang tulong na ibibigay ko, okay?" Nginitian ko siya saka hinaplos ang braso niya.

I have the ability to help her, kaya ibibigay ko ang lahat ng tulong na kailangan nilang mag-ina.

A few days later, I talked to her about my offer. I told her to continue her studies because I am willing to support her until she finishes college. Pagkatapos nun ay magiging kampante na ako.

Hindi ko siya napigilang magtrabaho sa restaurant ko  habang nag-aaral siya. She said that she would consider it a big debt of gratitude that I give kaya tumutulong-tulong siya roon, na hindi naman na dapat.

Pinagawan ko rin siya ng bank account para doon ipasok ang pera para sa mga pangangailangan niya.

I tried several times to tell Yitro to come back here, at yusin ang lahat ng gusot niya at alagaan ang mag-ina niya. Pero hindi ko siya makausap ng matino. Hindi lang naman kasi sapat ang mga bagay at pera na ibinibigay ko sa mag-ina, they also need Yitro's attention and nurturing.

Katatapos ang meeting ko nang dumating si Yvor.

"Hindi ka nagkamali nung nakita mo siya." Pagbubukas niya ng usapan.

"Who?" Tanong ko.

"Here." He placed the envelope on my desk. "Open it." He ordered.

I took the envelope saka sumandal sa inuupuan ko at binuksan.

Eyes don't Lie (Quadro Series #2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon