Media: Kayaya model tapa bilmirəm bu daha çox Kaya vibe verir mənə
Saat sabah 9 du. Bu gün Kayanın restoranının açılışı vardı.
Açılışı saat kaçta yapacaktı acaba? Sormayı unutmuştum. Gidip sorsam mı acaba? Evde midir ki? Off, sorsam fazla şey kaçmaz mı ya. Aman anasını satıyım gidip sorayım. Numarası da yok zaten.
Oturduğum koltuktan kalkıp kapıya doğru ilerledim ve terliklerimi ayağıma geçirip çıktım. Kayanın kapısının önünde durup zile bastım. Umarım evdedir.
İkinci çalışımda "Geldim" diyerek kapıyı açtı Kaya. Beni görüce kaşları havaya kalktı, şaşırmıştı. Gülümseyerek "Günaydın, hoş geldin" dediğinde ben de gülümsedim ve "Günaydın" dedim.
"İçeri geçmek ister misin?" Diye sorduğunda şaşırdım. Senin bu gün restoranının açılışı var bu ne rahatlık. "Hayır teşekkür ederim" dedim ve ardından "Aslında şeyi sormak için gelmiştim dün sormayı unutmuşum, açılış saat kaçtaydı?" Diye sordum. Kaya gülümseyerek "Doğru ya saati söylemeyi unutmuşum ben de saat 11 de" dediğinde kafamı salladım.
"Senin daha erken gitmen gerekmiyor muydu? Hani oranın sahibisin ya" diye sordum merakımı göstererek. "Evet öyle ama dün gece işleri hall ettik. Bu gün erkenden gitti diğerleri ben de hazırlanıp birazdan çıkarım" dediğinde kafamı salladım. "Şey bir de telefon numaranı alabilir miyim? Yani böyle durumlarda lazım olabilir evde olmaya da bilirdin." diye açıklama yaptığımda gülümsemesi genişledi ve "Tabii ki veririm" dediğinde telefonumu ona uzattım eline aldı ve numarasını yazıp kendini çaldırdı.Telefonu bana uzattığında gülümseyerek aldım.
Sırıtmaktan çenemiz kopacak en sonunda.
"Şey ben gideyim artık sen daha hazırlanacaksın" dediğimde "Peki, görüşürüz" dedi. "Görüşürüz" diyip arkamı döndüm ve açık olan kapıdan içeriye girip kapıyı kapattım. Kapının yanındaki aynadan kendime baktım. Gidip bir duş alsam iyi olacaktı.
**
Duştan çıkıp gardropun yanına ilerledim ve açıp ne giyeceğime baktım. Sevdiğim parçaları çıkardım ve yatağın üstüne koydum. Saçlarımı kurutup boxerimi giyindim ve yatağın üstündekileri denemeye başladım.
Sanki hiçbiri bana yakışmıyormuş gibi geliyordu. Çok saçma bir histi bu ve tanıdıktı. Eskiden ne zaman özel bir yere gidiceğimi düşünsem kafamda kombinler yapardım. En iyi kombini düşündükten sonra onun üstümde güzel durmaması en hayal kırıcı olaydı.
Kıyafetlerden rast gele alıp giyindim ve aynada kendime baktım. Her zaman giydiğim şeylerin böyle yetersiz gelmesi saçma bir histi. Ne zaman böyle düşünsem kendimi bir yığın kıyafeti olmasına rağmen 'kıyafetim yok' diye ağlayan kızlar gibi hiss ediyordum.
Bir-iki kombin deneyip hiç birini beğenmedikten sonra çok az giydiğim kıyafetlerim gözüme çarptı. Şimdi onları deneyip 'ben bunları nasıl unutmuşum' diyecektim biliyorum.
Evet öyle de olmuştu. Şu an üzerimde beyaz bir gömlek ve açık renkli varlığını unuttuğum pantolonum vardı.
Kombinimi tamamladığım için çıkarıp ütüledim ve diğerlerini dolapa yerleştidim.
Üstüme ütülediğim kıyafetlerimi geçirdim ve saçlarımı yapmaya başladım. Fıstık gibi olmuştum. Arada kendime iltifat ediyorum, kendimi güzel hissederken yapardım bunu.
Güzel demek beni rahatsız etmezdi. Aksine çok severdim bu sözü. Sayılı kez duymuşumdur bana güzel dendiğini. Söyeleyecek pek insan olmazdı yakınımda.
