Cigarettes and Daydreams (Erudite Series #1)

Kapitulo 24

During finals week, bugbog na bugbog ang katawan ko dahil halos araw-araw kaming nag-p-practice para sa PE. Walong minuto ang presentation namin para sa finals ng PE. Madalas na nga akong matuyuan ng pawis, e. Pakiramdam ko, magkakasakit ako.

"Isa na lang, tapos stop na." Saad ng leader namin matapos ang two consecutive practices with corrections. He kept on correcting the mistakes some did.

"Play mo," utos niya sa naka-assign sa technical na part ng presentation. At walong minuto ulit akong nagpapawis. Ayos na rin, para sa araw ng presentation ay kabisado na ng lahat.

Matapos 'yon, dumiretso ako sa isa pang klase para sa exam. Winasto rin agad ng klase ang exams, kaya naman nalaman ko ang score ko.

"Grabe, perfect si Abi!" biglang sabi nung katabi ko. Agad kong bilaliktad ang papel ko dahil nagsimulang lumapit sa akin ang mga kaklase ko.

"Pwedeng patingin? Gusto ko lang malaman kung anong sagot do'n sa mali ko," sabi ng isang block mate ko.

"Abi, can I also see? Please? I just want to know why I was wrong on a number,"

"Can I take a look as well? I have so many wrong answers,"

Dumami na sila at kalaunan ay napilitan akong ibigay ang papel ko. Mangha ang mga mukha nila habang binabasa ang mga sagot ko. Ibinalik din naman nila sa akin 'yon dahil natapos na ang period namin. Tumungo ako sa carinderia at dalawang oras na nagtrabaho.

"Abi, hindi ko na nakita 'yung bumabakod sa 'yo dati. Break na kayo?" chismosong wika ni Melfred habang nagpupunas siya ng la mesa na malapit sa akin.

Binalingan ko siya at hindi sinagot. "Ano? Break na kayo?" suminghap ako at nagbilang na lang muna ng lahat ng um-order ngayong tanghali.

Patuloy niya akong kinulit hanggang sa dumating si Chance. He was wearing a black shirt and blue shorts. Naka-cap siyang puti at hawak-hawak ang cellphone papasok. Dumiretso siya sa akin at natahimik si Melfred.

"Hindi naman pala, ayaw mo pang aminin." Bulong ni Melfred habang papunta sa la mesang marumi.

"Have you eaten lunch?" tumango ako. "Ikaw? Kakain ka?" he nods.

"Anong bibilhin mo?" binuksan ko na ang cash register at hinintay na magsalita siya. Nung hindi siya sumagot, napatingin ako sa kanya.

"Sinigang," tumaas ang dalawang kilay ko dahil may kakaibang hatid ang titig niya. "You free after this?"

"Hindi, may klase pa ako na dalawa, e. Bakit?" he pouted. Napatitig ako sa labi niya.

"Date sana," mariin kong isinara ang bibig ko para pigilan ang pagngiti. Ayaw kong ipakita sa kanyang kinikilig ako, lalo na't nasa labas kami ngayon.

"Next time," saad ko bago ilahad ang kamay para kunin ang bayad niya. Suminghap siya at inabot ang limang daan. Ayaw niya pang bitawan ang kamay ko nang ibigay niya ang pera, kaya naman sinamaan ko siya ng tingin, dahilan ng pagngisi niya.

"Isang sinigang daw," sabi ko kay Carlo na ngayon ay naglalaro sa kanyang telepono. "Pwedeng ikaw na muna, Abi? Medyo importante kasi 'tong laro ko, ako na muna magbabantay."

"Paano ka makakapagbantay kung naglalaro ka?" pambabara ko. "Kaya 'yan, promise. Sige na, please?"

Tinignan ko ang paligid, wala naman na masyadong tao. Bibilisan ko na lang ang pagbibigay.

Inabot ko kay Chance ang sukli niya at mabilis na kumuha ng pinggan at mangkok. Nagsalin ako ng sabaw at laman sa mangkok bago naglagay ng kanin sa pinggan. Inabot ko ang kutsara at tinidor bago ako naglakad papunta kay Chance. May tinitipa siya sa telepono niya nang ilapag ako ang pagkain niya. At nang malingon ako sa kanya, mabilis kong nakita ang kinakausap niya—si Jia 'yon.