Mars 2019
Dielli ishte aq i forte sa Xhonatanit i duhej te vendoste doren ne ball per te mbrojtur syte nga ndriçimi i tij. E mori malli per erresiren qe pushtonte dhomen dhe e urreu veten qe pranoi t'ia bente qejfin motres. Ishte ulur ne sediljen e pasagjerit, por pavaresisht se e kishte ulur mbrojtesjen e diellit, ai serish arrinte t'i shkelqente drejt e ne sy dhe po e bezdiste. Alajna nuk ishte shquar ndonjehere si shofere e perkryer, sepse u afrohej shume makinave perpara dhe kur ato ngadalesonin, asaj i duhej te frenonte fort. Kete here, kishte ngritur muziken ne volumin maksimal dhe kendonte me ze te larte. Angela e bashkangjiste dhe Xhonatani ishte i sigurt se nuk e kishte pare asnjehere aq te lumtur.
-Jo, jo, dritaren mbylle, -u zgjat menjehere drejt se motres Patriku, kur e pa Alajnen te ulte xhamin e dritares. -Alajna, vertet, mbylle, nuk eshte nevoja te na felliqesh kaq shume.
Ajo as nuk i kushtoi vemendje fjaleve te tij dhe Patrikut iu desh te ngjeshej pas sediljes, duke mbuluar koken me xhaketen qe kishte mbathur. Kurse Xhonatanit per te paren here, i pelqeu zhurma qe po krijohej rrotull tij. I pelqeu, sepse ishte nje menyre kaq e thjeshte per t'ia terhequr vemendjen nga mendimet negative, per ta zhvendosur drejt nje vorbulle me energji pozitive. Dhe buzeqeshja ne fytyrat e dy femrave qe donte me shume, ishte gjithçka do te donte te shihte per gjithe jeten.
Strandbad Wannsee e kishte akoma ate atmosferen e zakonshme, qe mbante gjate veres. Mungonin çadrat shumengjyreshe dhe femijet qe bertisnin duke u lare ne det, por grupet e te rinjve dhe çiftet e dashuruara akoma silleshin rrotull ne shetitoren siper reres. Alajna doli e para, hoqi kepucet qe mbante mbathur dhe i la ne makine. Ashtu zbathur, mori topin prej bagazhit te makines e vrapoi deri poshte ne reren e argjendte. Xhonatani doli i fundit, por i lejoi kokrrizat e reres ta bezdisnin e t'i hynin ne kepuce. Nuk kishte qene ndonjehere fans i madh i plazhit, por i kishte pelqyer vetem sepse kalonte me shume kohe me familjen.
-Une dhe Xhoni kunder jush, mjaftohemi, -i buzeqeshi i kenaqur Patriku, teksa zgjidhte lidheset e atleteve. Xhonatani i hodhi nje veshtrim shkarazi: s'po e gjente dot çastin e duhur per ta pyetur per armen.
-Ne fakt... -Alajna çoi doren pas flokeve, duke qeshur pak ne siklet. Syte e te dy djemve u kthyen nga ajo, kurse Angela dukej se e dinte. -Do te jemi tre me tre.
-Kush eshte tjeter?
-Ju prenzatoj, -beri me shenje pas tyre. Syte i shndriten.
Xhonatani u kthye me ngadale. Fytyra e pare qe ndeshi ishte ajo e Hansit. Pastaj, prane tij vuri re edhe nje vajze tjeter. Dukej sa mosha e te motres, prandaj e perzuri mendimin se mund te ishte e dashura e Hansit. As nuk e nguli shume veshtrimin tek ajo, por u fiksua tek fytyra e shokut te ngushte. Nuk mund ta harronte debatin qe kishin bere se fundmi, pastaj ai as nuk e kishte marre mundimin ta takonte. Ktheu veshtrimin diku tutje, pa dashur te kishte te bente me ate fytyre aq te njohur, qe po ia kthente çdo gje nga e para.
-Kjo eshte nje... nje shoqja ime, Laura, -Alajna afroi vajzen prane vellezerve dhe e prenzatoi, duke u buzeqeshur lehte. Pastaj, beri me shenje nga Hansi dhe shtoi. -Dhe besoj se ate e njihni te gjithe. Te pelqen zgjedhja, Xhon'?
Ai as nuk reagoi. Patriku i hodhi Hansit krahet rreth qafes dhe iu shtrua nje bisede te zakonshme. Kurse Xhonatani qendroi aty, me syte e fiksuar drejt detit, valet e lehta te te cilit puthnin bregun. E dinte qe duhej te fliste me Hansin dhe me Patrikun, por zeri nuk i bindej per t'u bere pyetje. Nuk donte te kishte te bente me me ate qe kishte ndodhur. Por ama, ia kishte marre armen Beatriksit. Duhej t'ia kthente. E dinte shume mire qe duhej t'ia kthente sa me shpejt te ishte e mundur.
-Hej, -Hansi iu afrua i pari. I dhuroi nje veshtrim te shpejte e te vengert, si per t'i thene te fliste shpejt. -U be kohe qe nuk erdhe nga mua.
-Po, edhe ti nga mua, -i buzeqeshi ironikisht, por pastaj e kuptoi sa budalla u duk. Po sillej si femije.
YOU ARE READING
Erresire e pergjakshme. ✔
Mystery / ThrillerOficeri i policise se Berlinit, Rafaeli, haset me nje vrasje te çuditshme nje nate dimri. Duket se viktima eshte qelluar me snajper nga nje ndertese, por vrasesi nuk ka lene asnje gjurme. Kur hyn me teper ne historine e te vdekurit, Rafaeli kupton s...