Erresire e pergjakshme. ✔

Kapitulli i njezet e tete.

Janar 2022

E lexoi tri here dokumentin qe kishte marre prej policise, nga koha e aksidentit te Hansit. Nuk kishte asgje me teper, se thjesht nje makine e perplasur ne kryqezimin e dy rrugeve qe te fusnin ne Berlin, shperthim i menjehershem ne flake pas perplasjes me nje peme dhe nga raporti qe kishte marre prej spitalit, kishte kuptuar qe Hansi vuante nga ajo qe e njihnin me emrin amnezi anterograde prej nje lendim traumatik i trurit. E rilexoi edhe njehere te katert, edhe njehere te peste dhe akoma i dukej se diçka po i shpetonte. Pastaj, e leshoi i lodhur dokumentin dhe raportin ne tavoline dhe ia nguli syte postereve te makinave ne mure. Samueli akoma nuk ishte kthyer nga rajoni dhe uria po e gerryente.

E bindi veten te ngrihej dhe ta mbaronte pakon e biskotave 'Oreo ', qe ne mengjes nuk i shijoi dot. Nuk kishte pse te stepej aq shume, Samueli e kishte pranuar edhe vete qe nuk i pelqenin biskotat. Shkoi drejt kuzhines dhe u ndje paksa ne siklet kur terhoqi pakon e biskotave te tij te preferuara dhe u ul ne nje prej karrigeve duke i ngrene me nje nesp te madh. Nxorri celularin dhe i hodhi edhe nje veshtrim te fundit mesazheve te Beatriksit. Fjalet e Samuelit qe te mirekuptoheshin i feksen ne mendje si nje drite e larget, por e zhduku menjehere nga mendja dhe celularin e la menjane.

Pasi kishte mbaruar gati gjysmen e biskotave dhe do te ngrihej per t'i lene te tjerat ne vendin ku i gjeti, degjoi deren qe u hap. Zgjati paksa koken qe prej deres se kuzhines dhe pa Samuelin te hynte brenda. Ai u duk se e vuri re, sepse i ngriti doren dhe shpejtoi te hiqte kepucet perpara se te hynte brenda. Rafaeli nderkohe, shpejtoi ta mbyllte kanaten ku kishte marre biskotat, por u tregua me i ngadhet dhe pakoja e biskotave akoma i mbeti ne dore kur kolegu hyri brenda. I hodhi nje buzeqeshje shfajesuese, por tjetri nuk u duk se u interesua edhe aq, perkundrazi u duk sikur nuk i vuri re fare.

-Nga ishe zhdukur? Eshte ora pese dhe ti u duke vetem ne mengjes ne rajon, siç me tha Mia, -i tha, teksa ulej i lodhur ne karrige. 

-Une... ne fakt, mora vesh disa gjera... -vendosi doren pas koke i sikletosur qe i kishte lene te tjeret te punonin vete dhe ishte perfshire aq personalisht ne nje çeshtje. -Mbase eshte thjesht, nje hamendesim, por... por kam dyshimet e mia, vertet.

-Me çfare? -rrudhi ballin Samueli.

Ia beri me shenje te priste dhe nxitoi hapat drejt sallonit per te marre dokumentin qe kishte marre ne arkivat e vjetra ne rajon dhe raportin e spitalit. Kur u kthye ne kuzhine, Samueli dukej sikur po mendohej per diç' perpara se ai t'i zgjaste fletet. Prandaj, thjesht e uli doren dhe nuk ia zgjati pernjehere. U ul prane tij, i sigurt se kjo do te ishte nje bisede e gjate. Jo se Samueli nuk mendohej shpesh, por pamja qe kishte marre e bente te mendonte se diçka vertet duhej te zinte vend. Shkembyen nje veshtrim te shpejte, pastaj Samueli tha:

-Nuk e di çfare do te thuash ti, vertet, por kam per te te thene edhe une diçka. Mbase nuk eshte edhe aq e rendesishme, por... por mendoj se duhet ta dish. -Rafaeli u vrenjt. Si per ta qetesuar, tjetri shtoi. -Per Lauren.

E kishte harruar fare mesazhin e Laures ne celularin e Xhonatanit. Edhe shprehjen e çuditshme qe kishte marre fytyra e saj ne shtepine e Angeles. Vetem tani qe i tha Samueli, u kujtua se e kishte injoruar plotesisht kete fakt. U be menjehere serioz dhe priti qe ai te vazhdonte. Por Samueli dukej pak i pabindur nese duhej vertet t'ia thoshte. Pastaj, tundi koken ne shenje pohimi dhe duke kthyer koken nga shoku, tha:

-Degjo, nuk dua qe ta gjykosh, apo çfaredo... une nuk e di çfare mendimi ke ti per kete teme, por nuk dua qe ta gjykosh Lauren. Mendoj se ajo eshte thjesht, personi me i mrekullueshem qe njoh. -Rafaeli iu pergjigj me nje tundje te lehte te kokes, si per ta siguruar se nuk do i thoshte asgje te keqe. -Ajo... eshte e dashura e Alajnes. E motres se Xhonatanit.

U mbajt nje pauze e gjate. Mbase Samueli e beri ate posaçerisht per te pare reagimin e Rafaelit, por ky i fundit dyshoi se kishte ndryshuar çehre. Por serish pauza mbeti e gjate dhe e çuditshme. Pastaj, ai vazhdoi: