Yanlış Oldu | Texting

7

🌺

"İlk 10'a bile girememişsin Yağmur! Hayır anlamıyorum, yediğin önünde yemediğin arkanda derdin ne senin?"

Sizsiniz anne, derdim tamamen sizsiniz.

"Özür dilerim, çalışmıştım aslında ama dikkatimi veremedim." Mahçubiyetle konuştuğumda derin bir nefes aldı.

Sarı saçlarını elleriyle düzeltti. Sinirden kıpkırmızı olmuş yüzü her zamanki gibi asıktı.

"Senden çok mu şey istiyoruz Yağmur? Okumanı istiyorum, kendi ayakların üstünde dur diye elimden ne geliyorsa yapıyorum. Baban da yapıyor. Daha ne istiyorsun?"

Sevgiyi sadece maddiyat sanıyorlardı. Sorun buydu. Yaşadıklarımı bilip susuyorlardı. İnsanların ağızlarına laf vermemek için benim hayatımı hiçe sayıyorlardı.

"Beni sevmenizi istiyorum."diyebildiğim sadece buydu. İçime kaçık bir sesti o da.

"Biz seni zaten seviyoruz Yağmur. Her istediğin oluyor işte. Lafını ikilettik mi?"

"Anlamıyorsun, boş ver." Daha fazla üstelemek istemedim. Ağlamak istemiyordum.

Odama gitmek için merdivenlere yöneldim. Hayır ilgi manyağı değildim. Sadece anne ve baba sevgisi gerçekten göremiyordum.

Odama girecekken odasından çıkan Utku abimi gördüm. Birkaç saniye suratıma baktı.

Gözlerimin doluluğunu görmesin diye başımı eğdim.

"Bir şey mi oldu?" Soğuk ses tonunda merak vardı. Kafamı iki yana salladım.

"Sorun yok."dediğimde kafasını 'peki' anlamında sallayarak yanımdan geçti.

Kendimi yatağımın üstüne bıraktım. Benim tek evim odamdı. Bu küçük odanın dışarısındaki ihtişamlı odalar, kocaman bir araziye yaptırdıkları bahçe, garajdaki arabalar, bin türlü hileyle sahip oldukları şirketler beni ilgilendirmiyordu.

Ben kendim küçük odamda mutluydum. Hayatımda tek başıma olmaktan mutluydum.

Kimseyi de istemiyordum.
Ya da en azından kendimi kandırıyordum.

🌺

Sen çok güçlü bir kızsın Laden'im...🥲