Yanlış Oldu | Texting

9

🌺

"Laden, kapıyı açar mısın?" Uraz abimin sesini duyduğumda elimdeki kitabı yavaşça masanın üstüne bıraktım.

Yavaş adımlarla kapıyı açtığımda Uraz abim gülümsedi.

"Dışarıya çıkıyoruz bizimkilerle gelsene sen de." Bizimkiler dediği Utku ve Umut'tu.

"Yok, çıkın siz."diyerek kapıyı kapatıyordum ki Umut abim kapı arasına ayağını koydu.

"Geliyorsun küçük civciv." Gitmek istemiyordum. Ben beş yıldır okula gitmek dışında hiç bir şekilde dışarı adımımı atmamıştım.

Sebebini bilmiyorlardı, anlatmıyordum.

"Hadi Laden hadi." Beni bırakmayacaklarını anladığımda geri çekilip dolaptan kot ceketimi aldım.

Umut abim ve Uraz abim gülümserken, Utku abim soğuk bakışlarını asla üstümden çekmiyordu.

Beraber alt kata indiğimizde annem ve babam salonda oturuyorlardı. Bizi, daha doğrusu beni görünce şaşkın bakışları bizden tarafa döndü.

"Biz çıkıyoruz." Babam elindeki gazeteyi kapatıp yanındaki mindere koydu. Annem ise elindeki törpüsünü sıkıca avuçladı.

"Nereye böyle hep beraber?" Bu soruyu babam yöneltmişti. Abimleri sorgulamıyordu aslında merak ettiği bendim. Fakat bana da doğrudan soramıyordu.

"Hava alıcaz baba, kardeşlerimle." Umut abim gerekli açıklamayı yapmış ve kapıya doğru ilerlemişti.

Diğerleri onu takip edince ben de o tarafa yöneldim. Rafta tüm ailenin on beş çeşit ayakkabısının yanında benim sadece beş ayakkabım vardı. İkisi bot, üçü spor olmak kaydıyla...

Beyaz spor ayakkabılarımı giymek istedim. Onlarla hiç dışarıya çıkmadığım için tertemiz duruyorlardı.

Bahçemiz gerçekten fazla abartılı büyüktü. Ev kapısından bahçe kapısına yürümek üç dakikamızı alıyordu.

Ve garaj maalesef ki bahçe kapısının hemen yanındaydı. Benim ailem zengindi ama gerizekalıydı işte.

Garaja kadar beraber yürüdük. Garaj kapısında Umut abim arabasını almak için bizden ayrıldı. Biz ise bahçe kapısından sokağa çıktık ve Umut abimi beklemeye başladık.

Gözbebeği arabasını usulca garajdan çıkarttı. Mükemmel manevralarla tek seferde yola çıkarak yine beni büyülemişti.

Bu arabaya sadece iki kere binmiştim. 10 yaşınayken ailecek tatile gitmiştik. Umut abim ehliyetini yeni aldığı için arabayı o kullanmıştı.

O zamanlar mutlu bir Yağmur'dum. Annesinin bir tanecik bebeğiydim. Babamın çiçeğiydim.

O çiçeğin her bir yaprağını zevkle koparttılar. Kökünü topraktan ayırdılar.
Ve geriye soğuk bir Laden bıraktılar.

Arabanın arka koltuğuna oturmuştum. Yanımda da Uraz abim vardı. Nereye gidecektik, ne yapacaktık cidden hiçbir fikrim yoktu.

Yaklaşık yirmi dakika sonra lüks bir kafenin önünde durdu araba. Umut abim park edince hep beraber indik.

Bana bir şey demeden yürüyorlardı. Uraz abim kolunu boynuma attı. Kafeye girince sağa sola bakındılar.

Yaklaşık beş kişilik bir arkadaş grubuna doğru yürüdüklerinde gerçekten kendimi çok kötü hissettim.

Yabancı ortamları, insanları hiç sevmem.

Abimler ve ortamdaki dördü erkek, biri kız olmak üzere bulunan kişiler baya samimi sarıldılar.