Yanlış Oldu | Texting

33

Helooooo!!

Çok mu hızlıyız ne, otuz üç olmuşuz da 🥲

Ben biraz ağlıyım, siz de oy atıp yorum yapın anlaştık mııı??

Ve baya normal bölüm yazdığım için önümüzdeki iki üç bölüm texting şeklinde olacak.

Sizi seviyorum🤍

~☆~ 33. Bölüm ~☆~

"Şimdi ne yapıyoruz?" Sanırım yaşadığım bilmem kaçıncı şok dalgasından sonra sorabildiğim en mantıklı soru buydu.

Ateş rahat bir tavırla arabasını işaret etti.

"Şimdi beraber babamın evine gidiyoruz. Annemle konuşmamız gerekiyor."

Kaşlarımı çatarak ona baktığımda yerinde öylece kaldı. Sanırım neye takıldığımı merak ediyordu.

"Burası Nisa'nın dayısının mekanı, yani onu geri götürmeyeceğim." Nisa'dan bana neydi?

Ayrıca şu sevgililik meselesi hâlâ canımı sıkıyordu. Hem bir dakika, Ateş beni terk etmişken şimdi onunla neden gidecektim ki? Kaşlarım daha çok çatıldığında Ateş bu defa içeriyi işaret etti.

"Umut'un haberi var. Merak etme." Abilerimle de ilgilenmiyordum. Benim derdim sensin Ateş Kartal.

"Laden, neyin var senin?" Bu defa onun kaşları çatıldığında kollarımı birbirine bağladım.

"Seninle gelmek istemiyorum." Yüzüme ciddi miyim diye birkaç saniye baktıktan sonra ciddi olduğumu anlayınca güldü. Ne güzel gülüyordu öyle.

"Sonra trip atsan daha iyi olur sanki." Ateş hâlâ gülüyordu fakat yüzüme baksa benim eğlenmediğimi anlardı.

"İstediğin kadar gül Ateş Kartal, ben seninle gelmiyorum." Kararlı ifademi gören Ateş aramızdaki mesafeyi kapatarak önümde durdu.

"Benimle gelmezsen seni öperim." Yok artık! Bunu beklemiyordum. Ateş'in beni öptüğünü düşünmek çok güzeldi. Sanırım öpebilirdi. Neden kafama soktu şimdi bunu?!

"O zaman kesin gelmiyorum." Ateş bunu beklemiyor olacak ki şaşırdı. Fakat fazla uzun sürmeden gülmeye başladı. Uzanıp yanağıma bir öpücük kondurmasını beklemiyordum.

"Gerçekten öptün!" Bir elim yanağımda ona bakarken kıvrılmış dudakları çok güzel görünüyordu. Ama tabi onu öpmeyecektim.

"Laden, hadi güzelim." Beni arabaya doğru nazikçe çekiştirdiğinde bu defa pes ettim.

Ona kızmam gerekirken neden böyle davranıyordum anlayamamıştım. Ama içimden ona kızmak gelmiyordu. En azından şu an bunu yapmayacaktım.

Ateş'e karşı içimde büyük bir kırgınlık vardı. Kolay kolay geçmeyeceğine emindim. Ama bu ondan uzak durmama yetmiyordu.

Onu Nisa ile gördüğümde gerçekten içimde bir şeylerin parçalandığını hissetmiştim. Ruhum benden sökülürmüşçesine canım yanmıştı.

Ondan ayrı kalmak istediğimi sanmıyordum. Ve bunu yapmayacaktım.

"Annemin haberi var mı?" Sorum üzerine kafasını iki yana salladı. Annemin haberi olsaydı ben zaten muhtemelen evde kapalı olurdum.

"Bu işi ikimizin çözmesi gerekiyor. Ve annenin haberi olursa seni şehir sınırlarından çıkartır." Ateş haklı bir noktaya değinmişti.

Bundan abilerime de bahsedemezdim. Gerçi bilip bilmediklerinden de haberim yoktu, belki de biliyorlardı. Şimdilik annem ve babamın dikkatini çekmesem yeterliydi.