Yanlış Oldu | Texting

30

Grup: Ortak Gen Taşıyanlar!

Umut: Sevgili kardeşlerim sakın eve gelmeyin!

Uraz: Ne oluyor yine?

Umut: Birazdan evde bir cinayet işlenecek gibi duruyor.

Utku: Ne?

Umut: Annem, babamı boğuyor.

Umut: Beni de balkona kilitledi.

Umut: Ama balkon kapısı cam olduğu için dakika dakika izliyorum.

Uraz: Babam ne yaptı?

Utku: Annem neden bu kadar sinirli?

Laden Yağmur: Ve sen neden balkondasın?

Umut: Babama çok iyi bir iş teklifi gelmiş, anneme sormadan kabul etmiş.

Umut: Annem de istemediği için acayip sinirlendi.

Umut: Ben de anneme 'acıktım' dediğim için balkona kilitlendim.

Umut: Önce babamı öldürecekmiş sonra etlerini parçalayıp mangal yapacakmış.

Umut: Sizi de çağırdı bu arada.

Uraz: ÖSÖSMSMSMDJNDHDJWJSN

Utku: Lan babamı kurtarsana!

Umut: Boşverin haketti bence.

Laden Yağmur: İyi de annem daha önce  babamın kabul ettiği iş tekliflerine laf etmiyordu, şimdi ne oldu?

Umut: Küçük bir sorunumuz var çünkü.

Utku: Ne kadar küçük?

Umut: Şehir değiştirecek kadar.

Laden Yağmur: Taşınıyor muyuz?!

Umut: Hem de Ankara'ya.

●●●

Dışarıya çıkardığımız bilmem kaçınıcı valizi de kamyona doğru sürüklediğimde yorulduğumu fark ettim. Ruhen ve bedenen, iki türlü de yorgundum.

Ankara'dan en son terk edilerek dönmüştüm. Ateş gitmişti ve üzerinden üç hafta geçmişti. Üç haftadır kafamın yerinde olduğunu düşünmüyordum.

Dalgınlığım, mutsuzluğum yüzüme de vuruyordu eminim. Abilerim ve ailem mutlu olmadığımın farkındaydı. Ateş'i ise sadece Utku biliyordu. O gün, Ankara'ya yalnız gitmediğimi fark etmediğim için Utku'nun benimle geldiğini anlayamamıştım. Ama iyi ki gelmişti. Çünkü ben o gün o sokaktan kendi başıma kalkamazdım.

Üç Hafta Önce, Ankara

Laden dakikalardı sokağın ortasında oturuyordu. Gözleri Ateş'in döndüğü sokak dönemecindeydi. Şaka olsun istiyordu. Ateş geri gelsin ve şakaydı desin istiyordu. Fakat değildi işte.

Yalnız olduğunu sanıyordu Ankara'nın soğuk ve karanlık sokaklarında. Dakikalardır arabalar geçiyordu yanından. İnsanlar yürüyordu kaldırımlardan. Fakat Laden hâlâ aynı yerindeydi. Ama yalnız değildi. Sadece onu duvarın arkasından saatlerdir izleyen abisinden haberi yoktu.

Utku biraz önce Laden'i bırakıp giden bu çocuğu maalesef ki tanıyordu. Babasının ezeli düşmanı Aslan amcanın oğluydu. Laden hatırlamasa da onların çocukluğu hep bir arada geçmişti.

Utku, Ateş'i hatırlıyordu. Ateş onun en yakın atkadaşıydı çocukken. Evlerine gelirlerdi, bahçede oyunlar oynarlardı. Onlar hep birbirlerinin arkasını kollarlardı. Fakat Laden odasından hiç çıkmazdı. Hem küçük olduğu için hem de annesi izin vermediği için hep odasında kendi başına vakit geçirirdi.