လြန္းခ်က္ခ်င္းဘဲေခတ္႐ွိတ့ဲေဆးရံုကိုသြားေတာ့လည္းအခန္းထဲမွာေခတ္က႐ွိမေနေပ။ေမာင္လာသြားလားဆိုတာသူနာျပဳတစ္ေယာက္ကိုေမးေတာ့လည္းေဒါက္တာကလြဲရင္ဘယ္သူမွလာတာမေတြ႔ဘူးလို႔ေျပာတာမို႔ေမာင့္အိမ္ကိုခမ္နဲ႔အတူလိုက္သြားလိုက္သည္..
"ေမာင္..ေမာင္.."
ဘဲလ္တီးေတာ့လည္းမထြက္လာ။ေခၚေတာ့လည္းအသံမေပး။အိမ္တစ္ခုလံုးလည္းတံခါးေတြကပိတ္ထားသည္..
"ေမာင္..ေမာင္.."
"လြန္း ေသာ္ကေမာင္ကအိမ္မွာမ႐ွိဘူးထင္တယ္ေနာ္.."
"ေမာင္ကအိမ္မွာမ႐ွိဘူးဆိုရင္ဘယ္သြားမွာလဲ။သူ႔အဘြားအိမ္မွာလည္းမ႐ွိသလို သြန္တို႔ဆီကိုလည္းမသြားဘူးတ့ဲေလ.."
အ႐ူးတစ္ေယာက္လိုငိုယိုၿပီးေျပာေနတ့ဲသူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူကိုၾကည့္ၿပီးစိတ္ေမာရသည္..
"ခမ္ ဟိုမွာေမာင့္ဆိုင္ကယ္႐ွိေနတယ္။ဒါဆိုေမာင္ကအိမ္ထဲမွာ႐ွိတယ္ ေမာင္..ေမာင္.."
လြန္းစိတ္ထဲမြန္းၾကပ္ရသည္။ေမာင္ကလြန္းကိုမွလာမွထြက္မေတြ႔တာေလ။ဖုန္းကိုဆက္ေတာ့လည္းဝင္တယ္။ေမာင္ကမကိုင္ေပ။ေနာက္ဆံုးစက္ပါပိတ္လိုက္သည္..
"ေမာင္.."
"ေတာ္ေတာ့ လြန္း.."
"ေမာင္အိမ္မွာရွိတာငါသိတယ္။ငါဖုန္းဆက္တာလည္းမကိုင္ဘူး။ျပန္လည္းမဆက္ဘူး။ေဒါက္တာနဲ႔ေျပာတာေတြၾကားသြားတာေသခ်ာတယ္..ဟင့္။"
"လြန္းငါတို႔ခဏေလာက္အိမ္ျပန္ရေအာင္ေနာ္။သူ႔ကိုအခ်ိန္ေပးလိုက္ပါ။ေနာက္ေတာ့သူစိတ္အဆင္ေျပရင္နင့္ကိုသူဆက္သြယ္မွာပါ..ခုေတာ့ျပန္ရေအာင္ေနာ္.."
"အင္းပါ.."
အသံတိတ္သြားပံုေထာက္ရင္တီလြန္းျပန္သြားၿပီဆိုတာေမာင္သိသည္။ဖုန္းေခၚတာကိုလည္းေတြ႔တယ္။မကိုင္ခ်င္ဘူး။ခုခ်ိန္မွာေမာင္စိတ္ထဲ႐ႈပ္ေထြးေနတာဘဲသိတယ္။ဒါေၾကာင့္အခန္းကိုဘဲျပန္တက္လာလိုက္သည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့လည္းတီလြန္းေျပာခ့ဲတာေတြဘဲၾကားေနတယ္။ေပးခ့ဲတ့ဲပန္းစည္းကိုၾကည့္ၿပီးယူကာပစ္ထုတ္မိတယ္။ၿပီးေတာ့ကုတင္ေခါင္းရင္းကဗီႏိုင္းပန္းခ်ီကိုယူၿပီးဖ်က္စီးဖို႔လုပ္ေတာ့မလုပ္ႏိုင္ဘူး။လက္ေတြကရပ္တန္႔ကာေမြ႔ယာေပၚအသာခ်ၿပီးလူကပါလွဲခ်လိုက္မိတယ္။ပံုေလးကိုလက္ေလးေတြနဲ႔ဖြဖြေလးကိုင္ကာမ်က္ရည္ေတြကပိုက်လာတယ္။ဘာလို႔ေမာင့္ကိုမွရက္စက္ရတာလဲလို႔ေမးခ်င္ပါရဲ႕ တီလြန္းရယ္။ေမာင္တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသြားမိတာမွားေလသလား..
YOU ARE READING
အခ်စ္ကစားပြဲ
ActionZawgyi မင္းအေမနဲ႔အန္တီ့ၾကားက ကစားပြဲထဲကိုမင္းကိုဆြဲမထည့္ခ့ဲသင့္တာပါ..ေမာင္ရယ္ Unicode မင်းအမေနဲ့အန်တီ့ကြားက ကစားပွဲထဲကိုမင်းကိုဆွဲမထည့်ခ့ဲသင့်တာပါ..မောင်ရယ်
