Part-17(Zawgyi)

252 8 0
                                    

ေမာင္တစ္ေန႔လံုးလိုက္သြားၿပီးညက်ေတာ့အဘြားတို႔အိမ္ေ႐ွ႕မွာသြားထိုင္အိပ္ေနလိုက္သည္။မနက္မိုးလင္းလို႔အဘြားအျပင္ထြက္လာေတာ့မွေမာင့္ကိုေတြ႔ေတာ့သည္..

"ေမာင္ေလး။အ့ဲမွာဘာလုပ္ေနတာလဲ။ထေလ.."

"အဘြား ဟင့္.."

"ဘာျဖစ္လာတာလဲ။အဘြားကိုေျပာပါဦး.."

"ေမာင့္ကိုေလဘယ္သူမွတကယ္မခ်စ္ၾကဘူး ဟင့္.."

"အဘြားကခ်စ္တယ္ေလ ေမာင္ေလး.."

"အဘြားအျပင္ဘယ္သူမွတကယ္မခ်စ္ၾကဘူးေလ အဘြားရယ္.."

"လာပါဦးကြယ္.."

အဘြားရင္ခြင္ထဲဝင္ၿပီးငိုေနမိတယ္။အဘြားကေမာင့္ကိုေထြးေပြ႔ရင္းႏွစ္သိမ့္ေပး႐ွာသည္..

"လြန္း နင္နည္းနည္းေလာက္အိပ္လိုက္ပါလားဟင္။ညကတည္းကအ့ဲအပံုေတြကိုထိုင္ကပ္ေနတာငါေတြ႔တယ္ေနာ္။ဒီေန႔လယ္လည္းduty႐ွိတယ္ေလ။ေတာ္ပါေတာ့ လြန္း.."

လြန္းလက္ထဲကေနခမ္ကတိတ္ေခြကိုလုယူလိုက္သည္..

"နင္ဘယ္ေလာက္ဘဲကပ္ေနပါေစ။အပံုကအရင္လိုျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုတာနင္ျမင္တယ္မလား လြန္း.."

"ငါလည္းဒီမွာႀကိဳးစားေနတာဘဲ ဟင့္.."

"ဘယ္လိုဘဲကပ္ကပ္အရင္လိုျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ပ်က္စီးသြားၿပီ။နင္နဲ႔အ့ဲကေလးကလည္းၿပီးဆံုးသြားပါၿပီ လြန္း.."

"ဟင့္..အဟင့္..ခမ္"

"အမွန္တရားကိုနင္ျမန္ျမန္လက္ခံေလ။နင္ျမန္ျမန္စိတ္ေျဖႏိုင္ေလဘဲ လြန္း.."

"ဟင့္ ေမာင့္ကိုပါထည့္ျပီးဆက္ႏြယ္လိုက္တာကိုကငါ့အမွားပါ.."

"နင္နဲ႔အ့ဲကေလးကအခ်စ္မဟုတ္တာလည္းျဖစ္ႏိုင္တာဘဲေလ။အ့ဲကေလးကနင့္မွာဘယ္သူမွမ႐ွိခ်ိန္မွာဝင္လာတာမို့ပါ.."

"အခ်စ္ဟုတ္တယ္ဆိုရင္ေရာ ခမ္.."

"ၿပီးဆံုးသြားၿပီေလ လြန္း။နင့္ကိုယ္နင္နဲ႔အ့ဲကေလးကိုပါဒုကၡမေရာက္ေစခ်င္ရင္ရပ္လိုက္ပါေတာ့ေနာ္.."

"ဟင့္ အဟင့္.."

"ေဒါက္တာကနင့္ကိုစိတ္ပူေနတယ္။ငါ့ကိုတစ္ညလံုးဖုန္းဆက္ၿပီးနင္အဆင္ေျပလားလို႔ေမးေနတယ္.."

အခ်စ္ကစားပြဲWhere stories live. Discover now