အခန်း၁
ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်
လွန်ခဲ့သော၉နှစ်က🦋🦋🦋
သူနဲ့စတွေ့တဲ့နေ့က လိပ်ပြာပထမဆုံးစက်ဘီးစီးပြီးကျောင်းကိုသွားခွင့်ရတဲ့နေ့ပါ။
ကျောင်းဆင်းချိန်မှာ မိုးတွေသဲထန်စွာရွာနေတာကြောင့် ကျောပိုးအိတ်ကို စက်ဘီးခြင်းထဲထည့်ပြီး ထီးကလက်တစ်ဖက်ကကိုင်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က စက်ဘီးဂိုက်ကိုကိုင်ကာ နင်းခဲ့ရသည်။
"ဝေါ..ဝေါ..ဂျိန်း!!!ဂျလိန်း.."
"မိုးကလည်း သည်းလိုက်တာ..ထီးတစ်ဖက်နဲ့စက်ဘီးစီးရင် ကြောက်ပါတယ်ဆိုနေမှပဲ..."
"ပွန်!!ပွန်!!"
"ဟင်..အား...!!!အမေရေ..ထိန်းမရတော့ဘူး"
"ဝုန်း!!!!"
နောက်မှဝါးတွေသယ်လာတဲ့ ထွေလာဂျီရဲ့ဟွန်းတီးသံကြောင့် စက်ဘီးကို လမ်းဘေးသို့နဲနဲပဲကွေ့လိုက်မိပေမဲ့ အရှိန်လွန်ပြီး လမ်းမကြီးပေါ်မှ လမ်းဘေး ချောက်ကုန်းဆင်းသို့ထိုးကျသွားသည်။
လွယ်အိတ်တွေ၊ထီးတွေကလည်း တစ်ခြားကိုလွင့်ထွက်သွားပြီး လူကတော့ စက်ဘီးမှာ
ခွမိလျှက်သားကြီးဖြစ်နေပြီး ခြေတစ်ဖက်ကစက်ဘီးပိနေလေသည်။
ဒီ့ထက်သာအရှိန်မထိန်းနိုင်ရင် သေချာတယ်မြောင်းထဲကိုထိုးကျပြီး ဗွက်လူးနေရမှာပါ။
ထိုပတ်၀န်းကျင်မှလူတွေဟာ ထီးတွေကိုင်ပြီးလိပ်ပြာကိုပွဲကြည့်သလို လာကြည့်နေကြလေသည်။
ထူပေးမယ်တော့မရှိကြဘူး။
စက်ဘီးကြားထဲကခြေထောက်ကိုထုတ်လိုက်ပြီး ထရပ်လိုက်ပေမဲ့ ကြောက်ဒူးတွေတုန်ပြီးလူကယိုင်ကြသွားသည်။
ထိုစဉ် လူတစ်ယောက်က လမ်းအောက်ကိုလျှောဆင်းလာပြီး လိပ်ပြာရဲ့လက်မောင်းကအားနှင့် ဆွဲထူမလိုက်လေသည်။
စာနာမှုပြည့်နေတဲ့မျက်၀န်းတွေနဲ့ကြည့်နေပြီး
လိပ်ပြာရဲ့ပုခုံးနှစ်ဖက်ကိုကိုင်ကာ လမ်းမပေါ်သို့ခေါ်လာလေသည်။
"ညီမ..မကြောက်နဲ့ ဒီမှာရပ်နေနော်..ကိုကြီးစက်ဘီးနဲ့လွယ်အိတ်တွေ ယူလာခဲ့မယ်..."
YOU ARE READING
ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်
Romance"လူတစ်ယောက်ကို ချစ်မိဖို့သူ့ရဲ့အနောက်ကဒီဂရီတွေကို လိုက်တွက်ချက်နေရလောက်အောင်အထိ ကိုယ်မအားဘူး... ကိုယ့်ချစ်ရမဲ့လူဟာ ဘယ်လိုလူမျိုးဆိုတာထက်..ကိုယ့်နှလုံးသားကညွှန်ကြားတဲ့လက်တံကိုပဲ ကိုယ်ကြည့်တယ်... အဲဒီ့မိန်းကလေးကလည်း မင်းတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်.. စာရေးသူ...
