ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်

U/Z အခန်း၂၁

        ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်
                             အခန်း၂၁

နံနက်ခင်းရဲ့နေမင်းကြီးဟာ အရှိန်အဝါကြီးစွာနှင့်
ထွန်းတောက်နေလေသည်။
အခန်းဖွဲ့စည်းပုံဟာ နေထွက်ရာဘက်တွင် မှန်ချက်များကာရံကာ လိုက်ကာများချထားပါသော်လည်း နေ‌အလင်းရောင်ရဲ့ထိုးဖောက်လာမှုကို ဘယ်သူကများတားဆီးနိုင်မှာလဲ။

လိပ်ပြာရဲ့မျက်နှာဟာ ပူလောင်လာပြီး ကျိန်းစပ်နေသည်။
နူးညံ့အိထွေးနေသည့် မွေးယာရဲ့အထိအတွေ့ကြောင့် ထပ်ပြီးအိပ်စက်ချင်နေပေမဲ့ ပူလောင်စပ်ဖျင်းလာတဲ့ ခံစားချက်ဟာ လိပ်ပြာကိုလှုပ်နိုးလိုက်သလိုဖြစ်နေသည်။
လိပ်ပြာမခံနိုင်‌တော့တဲ့အဆုံး မျက်၀န်းတွေကိုဖွင့်ချလိုက်တဲ့အချိန်မှာတော့.....

"ဟင်...ဒါ...ဒါကိုကို့ကွန်ဒိုပဲ......"

လိပ်ပြာဟာ ခေါင်းချလိုက်တာနဲ့ အိပ်မောကျလွယ်သလို အိပ်ပြီဆိုရင်လည်း နိုးစက်ပေးမထားရင် မနက်နေထွက်မှနိုးတက်သူပါ။
လိပ်ပြာခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ချက်စစ်ဆေးကြည့်လိုက်တော့ ဘာမှမဖြစ်လို့တော်သေးတာပေါ့။
ကိုကိုက စည်းစောင့်တဲ့လူလိမ္မာလေးပဲလို့ မှတ်ချက်ချလိုက်သည်။

"ဟာ...သွားပြီ...ငါပြန်မလာတာနဲ့ ဟိုမိန်းမတွေ ငါ့ကို ခိုးရာလိုက်သွားပြီလို့ ထင်ကုန်ကြတော့မှာပဲ...ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲ....တွေးစမ်း...တွေးစမ်း...."

ဉာဏ်နီ၊ဉာဏ်နက်၊ဉာဏ်ပြာတွေနဲ့ စုံနေအောင်တွေးပြီးနောက်မှာတော့ လိပ်ပြာအကြံတစ်ခုရသွားသည်။

"ဟုတ်ပြီ...ညက နှစ်ပတ်လည်ပွဲတတ်တာ နဲနဲညဉ့်နက်နေလို့ ကမ်းနားလမ်းကအသိတစ်ယောက်အိမ်မှာ တည်းလိုက်တယ်လို့ပြောရမယ်..."

လိပ်ပြာဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး contact listမှာသဲနုရဲ့ဖုန်းနံပါတ်ကိုရွေးပြီးနှိပ်လိုက်သည်။
သဲနုဆိုရင်တော့ ဒီလိုကိစ္စတွေကို ပိုနားလည်ပေးနိုင်မယ်လေ။
ဖုန်းခေါ်တိုင်းမရတဲ့သဲနုမက အခုတော့ခေါ်တာနဲ့တန်းကိုင်တော့တာပဲ။

"ဟယ်လို သဲနုလား..."

"အေး..ဟုတ်တယ်..."

‌သဲနုဘာဖြစ်နေတာလဲ။လေသံကမာလှချည်လား။