ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်
အခန်း ၃၄
ညချမ်းလေးမှာ လခြမ်းကွေးကွေးလေးကလည်း သာနေလေတော့ ကောင်းကင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်တိုင်း စိတ်ညစ်မှုတွေတောင် ကင်းစင်သွားရသည်။
"တီ...တီ...တီ...တီ...."
ကားမောင်းနေရင်းနဲ့ ဖုန်းမြည်သံကြားတာကြောင့် ကြည့်လိုက်ရာ သူ့ရဲ့ချစ်လိပ်ပြာလေးဖြစ်နေသည်။
"ဟယ်လို...အမိန့်ရှိပါခင်ဗျာ..."
"ကိုကို...ရောက်တော့မှာလား..."
"အင်း...အခုပဲ ကိုကိုရောက်ပြီ..."
"ဟာ..ဒါဆိုရင်လိပ်ပြာအခုချက်ချင်းဆင်းလာခဲ့မယ်...."
"တူ...တူ..တူ..."
ဖုန်းကျသွားသံနှင့်အတူ ဘုန်းမြတ်လည်းစဉ်းစားယူနေရသည်။ပုံမှန်ဆိုရင် ဖုန်းတွေခဏ၊ခဏဆက်ပြီး စကားတွေအများကြီးပြောတတ်တဲ့ ကောင်မလေးက တစ်နေကုန်ဖုန်းမခေါ်ပဲသူ့ကိုပစ်ထားပြီး ညနေပိုင်းမှသူမရဲ့သူငယ်ချင်းနေတဲ့ တိုက်ခန်းကိုလာခဲ့ပါဆိုပြီး ဖုန်းဆက်လာသည်။
တိုက်အောက်မှာ ကားကိုစက်ရပ်လိုက်ပြီး ကားပေါ်မှဆင်းလိုက်ရပေမဲ့ ရေလည်းမချိုးရသေးတော့ စိတ်ထဲမှာ နေထိုင်လို့ မကောင်းလှဘူး။တစ်နေကုန်အလုပ်တွေပင်ပန်းထားပြီး ညနေ
ငါးနာရီခွဲမှာ လိပ်ပြာကသူမဆီကိုလာခဲ့ဖို့ ဖုန်းဆက်လာတယ်။အချိန်နည်းနည်းလေးဆိုရင်တောင် သူမကိုပြေးတွေ့ချင်တဲ့ စိတ်တွေကထိန်းမရတာမို့ ချက်ချင်းပဲကားမောင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။
"ကိုကို့......"
အသံလာရာကို ကြည့်လိုက်တော့အဖြူရောင်ဂါ၀န်အရှည်လေးနဲ့ ယမင်းရုပ်ကလေးက သူ့ဆီကိုပြေးလာနေသည်။
"အား...ကိုယ့်မှာသတိရလိုက်ရတာ..."
အနားရောက်လာတာနဲ့ ခါးလေးကိုပွေ့ဖက်ပြီး ချီမြှောက်ကာ ကလေးတစ်ယောက်လိုနမ်းပစ်လိုက်သည်။
"ကိုကို...လိပ်ပြာဒီနေ့တစ်ခုခုထူးခြားနေတယ်လို့မထင်ဘူးလား..."
"ဟမ်...ဘာထူးခြားနေလို့လဲ..."
"ကြည့်...ကိုကိုကလေ အသက်ကသာနှစ်ဆယ့်လေးနှစ်ပဲရှိသေးတာ...မျက်လုံးကတော်တော်မွဲတာပဲ...သေချာကြည့်ကြည့် လိပ်ပြာဘာထူးခြားနေသလဲဆိုတာ..."
YOU ARE READING
ချစ်လိပ်ပြာလေး တဝဲလည်လည်
Romance"လူတစ်ယောက်ကို ချစ်မိဖို့သူ့ရဲ့အနောက်ကဒီဂရီတွေကို လိုက်တွက်ချက်နေရလောက်အောင်အထိ ကိုယ်မအားဘူး... ကိုယ့်ချစ်ရမဲ့လူဟာ ဘယ်လိုလူမျိုးဆိုတာထက်..ကိုယ့်နှလုံးသားကညွှန်ကြားတဲ့လက်တံကိုပဲ ကိုယ်ကြည့်တယ်... အဲဒီ့မိန်းကလေးကလည်း မင်းတစ်ယောက်ပဲရှိတယ်.. စာရေးသူ...
