Sıradan bir hayattan ailesini göremeyecek kadar zor bir hayata geçiş. Tepetaklak olmuş hayatımda herkesi kaybettim. Şimdi bu hayatı cehenneme çeviren kişiye bende cehennemi yaşatacağım.
Sonunu tahmin edemediğim bu hikayemde hayata karşı direnişimin...
Tam on gün geçmişti. On gündür Selinay yoğun bakımdaydi. Kalbim alev alev yanıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Alkol içiyordum sürekli. Ona bir şey olursa sikardim kafama. Üstümü değiştirip hastaneye gittim. Mert denen itte de on gündür burdaydi. Selinay'ın annesi ikimizi de hastaneden atmakla tehdit edince sesimi edemiyordum.
Annesi düştüğünü zannediyordu. Ne kadar yalvarıp yakarsada söylemedik gerçeği. Babası da telefonda arayıp soruyordu o kadar.
Bir şeyler almak için kantine doğru gittim. Yukarıya geri döndüğümde herkes çığlık çığlığaydi. Birbirlerine Sarılıyorlardi. Elimde poşetleri yere fırlatıp koştum.
- HAYIRRRR!! HAYIR!! BU OLAMAZ. SELİNAY. ÖLDÜRÜRÜM LAN SİZİ! CANLI CANLI YAKARİM SİZİ BU HASTANEDE LANNN!!! SİKTİGİMİN ODASINA DÖNÜN BİR ŞEYLER YAPIN.
Selinay'ın annesi beni tuttuğu gibi kendine çekti.
- Oğlum dur sakin ol. Gözlerini açmış Selinay onun için seviniyoruz.
Durup ciddiler mi diye doktora baktım kafasını sallıyordu. Ağlamaya başladım. Ben ağlıyordum. Buğra Karaaslan ağlıyordu. Hızlıca baktım camdan Selinay annesine el sallıyordu. Beni görünce elini indirdi ve kafasıni diğer yöne çevirdi.
Kalbim acımıştı. Kendimi nasıl affetirecektim? Mert iti camın önüne geçince bu düşüncemi sonraya sakladım. Selinay Mert'i gördüğü gibi el salladı. Selinay'ın annesi Esra teyze de bana bakıyordu.
Sinirlenip indim aşağıya. Bu kız beni sevmeyecekti belli ki Mert olduğu sürece. Bir şeyler yapmalıydım. Mert'i mi öldürsem acaba? Yok ya Selinay'ı elde tutacağım bir şey kalmaz. Tabi ya Mert selinay'ı başka kızlarla aldatsaydi o zaman Selinay onun yüzüne bakmazdi. Bizim çocukları arayıp hızlıca plan yaptık.
Berke bir kiz ayarlamisti. Kıza anlatmıştı her şeyi hakan da Mert'in içeceğini bir şeyler katacaktı. Da o ortamı nasıl yaratacaktim onu bilmiyordum. İstesem o güzel kafasını kıra kıra getirtimde neyse. İşin içinde benim olduğum bilinmemeli. Hakanla berkeyi de tanımıyor onu alan adamlarim başkaydi. Bu iş tamamdı.
Selinay'dan devam-
Gözlerimi araladıgımda beyaz ışığın gözüme ilişmesiyle kırpıştirdım gözlerimi.
Allah kahretsin ya yine kurtulmuştum. Dokuz canlı mıydım ne. Of off. Ama bu sefer gitmeyecektim o Buğra'nın yanına. Gidemezdim. Mertle de barışmıstik.
Doktorun izniyle odama geldi mert ve annem. Bir kaç annemin arkadaşları, komşuları da geçmiş olsun diyip gitmişti. Annem ellerimi hemen avuçlarınin içine alıp öptü.
- Selinay'ım annem ne oldu sana? Buğra düşmüşsun dedi doğru mu? Söyle bana bak.
Demek öyle düştü demişti. Ee yani ne diyecekti ki onu bu eşiğe getirdim selinay'da dayanamayıp kendinimi attı diyecekti.
- evet annem düştüm. Fotoğraf için çıkmıştım sonra ayağım kaydı.
- Annecim sen niye bir fotoğraf için uçurumun kenarına kadar gidiyorsun bak verilmiş sadakamiz varmış.
Anneme doğru gülümserken yüzüm de kasılmaya bağlı inanılmaz acı hissettim.
- Anne bana ayna verir misin dedim.
- Selinay boşver kızım.
- niyeki ver anne işte.
Annem zoraki bir şekilde aynayı verince istemsiz bir çığlık çıktı ağzımdan. Yüzüm yara bere içindeydi. Öyle böyle değil ama. Her yerde çizikler vardı.
Mert yanıma gelip sıkıca sarıldı bende ona. Annem sert bakış atsada bir şey diyemedi benim için. Bana kıyafet getirmek için eve Gitti annem. Mert yüzümü avuçlarınin arasına alıp öptü yaralarımdan.
- Artık bırakmak yok sevgilim. Savaşacağız. Birlikte.
Dudağımı bir buse kondurup geri çekildi. Bende hemen karşılık verdim. Mert yavaşça öpüyordu yüzümden dolayı. Çok özlemiştim bu anı.
Kapının bir anda açılmasıyla o yöne döndük ikimizde. Buğra elinde çiçeklerle bana doğru bakıyordu. Artık korkmuyordum yeter artık.
- siz..
Deyip elindeki çiçeği fırlatti yere ve arkasını dönüp gitti. Neee Buğra gitmiş miydi nasıl yani? Bu işte bir iş vardi. Ama artık karşısında her şeye evet diyen Selinay yoktu.
