Chaos Under the Roof|•|Dream Series 3|•|[COMPLETED]

CHAPTER TWENTY-EIGHT

Bryndis PoV

Tahimik kong pinagmamasdan si Blair, parehas kaming nasa kwarto pero malayo s'ya sa akin, nakatulala pa rin ito, walang balak kumilos. It's been five since nakita s'ya, at wala kaming nakikitang progress sa kan'ya.

Nakatulala lang s'ya, at maya-maya ay iiyak ng walang tunog, and when you touch him, he will get hysterical, puno ng takot, galit at poot sa mata.

Draven did his best to talk to our son but as usual we don't get any answer. It's hard for me, but I know it's harder to Draven.

I'm pregnant and Draven's trying to do everything para hindi ako ma-stress, but I can't act like I'm weak, than I am a burden to him. And the one I want to do is to give safety to our son, I want to sleep here with our son pero hindi pumapayag si Draven, because he knows I will just stay up all night.

"Blair" mahina kong saad, he's here but yet he looks like he's not. Simula nang makuha namin si Blair ay mas naging determinado ang team na mahanap ang kambal nito.

They think worst because it's not impossible, kung ganito ang sitwasyon ni Blair, ayaw man naming isipin pero baka ganito rin ang mangyari kay Iris, at iyon ang iniiwasan ng lahat.

Bumuntong-hininga ako saka tumayo, it's already afternoon at dadalhan pa s'ya ng pagkain, even he barely eat, ay walang mintis na pinadadalhan s'ya ng pagkain. He eats when everyone's not in the room, kaya gustuhin ko man s'yang panoorin na kumain, I can't because I know he will not eat.

Nang makalabas ng kwarto ay muli akong bumuntong-hininga. Mabigat sa dibdib na makita ko s'yang ganito, wala sa sarili, and I don't know what we are going to do.

The doctor said that maybe he's in state of shock, or something happened that made him like this. At mas hindi kami matahimik hangga't hindi kami nakakakuha ng sagot!

Nang makababa ako ay agad naman akong sinalubong ni Draven, he kissed my forehead and caress my belly.

"How's the little guy?" nakangiti nitong saad, but his smile didn't reach his eyes, he's happy but at the same time sad because of our situation, and it's a battle of hapiness and sadness.

"Fine, I guess, but I want rambutan" hindi ko na napigilang sabihin, natawa si Draven at tumango, alam na ang gagawin. Yesterday ay nagpabili ulit s'ya ng limang kilo ng prutas na gusto ko pera agad din naman iyong naubos.

Pinilit kong hindi magcrave ulit, pero hindi ko talaga mapigilan, mas lumala ang paglilihi ko nang makakain nga ng mga gusto ko.

Nang sumapit ang tanghali ay nagdala na ng pagkain ang yaya sa kwarto ni Blair, and as usual ay sumama ako. I smiled sadly when I saw him with his usual spot, hindi man lang ito kumilos simula nang lumabas ako.

Ibinaba na ng katulong ang pagkain malapit sa kan'ya, at lumabas na rin, I want to watch him kaya nang lumabas ako ay iniwan kong naka-awang ang pinto. I watched him, and my heart hurt when I saw him glance at the food.

Nakagat kong ang aking pang-ibabang labi nang marahan itong tumayo hawak ang braso na may benda, at maya-maya pa'y nanginginig ang kamay nitong kinuha ang kutsara, tumingin pa ito sa paligid, parang tinitingnan kung may nakatingin, nang masiguro na wala ay bumuntong-hininga ito.

Mariin kong tinakpan ang bibig ko upang pigilan ang paghikbi nang makita ko s'yang nag-sign of the cross, and mouthed 'Thank you, Lord'

Pigil ang sariling umiyak ng malakas dahil sa ginawa n'ya. He's back with his usual attitude, pero nakikita ko sa mata n'ya na may takot parin. Nagmamadali itong kumain na para bang takot na hindi makakain dahil may aagaw nito sa kan'ya.

Napangiwi ako nang maramdaman ko ang pagsakit ng tiyan ko.

You need to rest Bryndis, Blair and Iris will not like it if something happento the baby.