Okur ve Yazmaz

#11

Az önce 10. bölümü attım, bakmayı unutmayın 💌 yorumlarınızı bekliyorum.

"Hadi anne, artık ne konuştuğunuzu söylesene."

"Sigara içmenin spor hayatında ne kadar tehlikeli olduğunu, hatta bu hayatının uzun sürmeyeceğini söyledi."

"Bu kadar mıydı, boşuna mı heyecanlandım ben?"

"Bir de çok güzel voleybol oynadığını ve bu konuda ilerlemen gerektiğini söyledi."

"Biliyorum zaten," dedim saçlarımı savurarak. Bu hâlime gülerek "Bir şey daha var." dedi.

"Neymiş o?"

"Sana yardımcı olabileceğini söyledi, eğer bu yolda ilerlemek istiyorsan."

"Anne ilerlemek istediğimi biliyorsun da, nasıl bir yardımmış o?"

"Babasının böyle öğrencilere ders verdiği bir yer varmış ama babası bir süre olmayacağı için kendi bakıyormuş. Eğer istersen haftada birkaç gün diğer ders verdiği öğrencileriyle birlikte seni de alabilirmiş."

"Bilmem ki, olur mu?" dedim kararsız kalarak. Evet, ders vermesi güzel bir şeydi ama tanımadığım bir ortamda, tanımadığım kişilerle oynayabilir miydim bilmiyordum. Ben bu oyun söz konusu olduğunda fazla kaba olabiliyordum. Takım arkadaşlarıma bile çok zor alışmıştım...

"Neden olmasın? Tabii derslerini ihmal etmeyeceksen, evet sporcu olmak istiyorsun ama okul derslerin de önemli. Defalarca konuştuk."

"Düşüneceğim anne, iyi geceler." diyerek odama geçtim. Eğer babasının ders verdiği bir yer varsa, bu demek oluyordu ki babası da sporcuydu. Eğer voleybol konusunda ders verilen bir yer olsaydı benim şimdiye kadar biliyor olmam lazımdı çünkü on yaşımdan beri oynuyordum ve şehrin pek çok farklı yerinde, farklı kurslara gitmiştim.

Belki de önceden gittiğim bir kurstu, düşüncelerimi dağıtan telefonumu alarak gelen bildirimi açtım.

Yigitalptekin: Sence aynı sokaklardan geçme şansımızın olması tesadüf mü?

Kitapvekahve: Ne demek istiyorsun?

Yigitalptekin: Aynı şehirde yaşıyor olmamız tesadüf mü?

Kitapvekahve: Evet.

Kitapvekahve: Başka ne olacak?

Yigitalptekin: Tesadüflere inanmam.

Kitapvekahve: Başarmanın tek sırrı neydi?

Yigitalptekin: Erken kalmak.

Kitapvekahve: Hayır, Pharmaton.

Yigitalptekin: Komiksin.

Kitapvekahve: Yoo...

Kitapvekahve: 7'den önce kendi isteğiyle uyanan cindir.

Yigitalptekin: Beş buçuktan sonraya kalmaz uykum.

Kitapvekahve: Cinsin demek ki.

Yigitalptekin: Sen bana sorular sormuştun ve ben cevap vermiştim.

Yigitalptekin: Ben de sana sorular sorsam cevap verir misin?

Kitapvekahve: Bilmem.

Yigitalptekin: Kaç yaşındasın?

Yigitalptekin: Çok umrumda olduğu söylenmez ama bu uygulamada genelde 15 yaş civarı kişileri görüyorum.

Yigitalptekin: Kaç yaşındaki kişilerin kitabımı okuduğunu görebiliyordum istatiklerden, genelde 13-18 di.

Kitapvekahve: 18 olmama birkaç hafta kaldı ve söyledim diye hatırlıyorum, unutmuşsun.

Yigitalptekin: Şimdiden kutluyorum o zaman.

Yigitalptekin: İnsanlarla ne zaman konuşamayacağın belli olmuyor çünkü.

Yigitalptekin: Bu arada söylemiş olabilirsin, bu aralar biraz yoğunum ve unutmuş olabilirim.

Kitapvekahve: Eski sevgilime küfür ettiğim için özür dilesem mi?

Kitapvekahve: Sabaha çıkmaz falan, üzülürüm.

Yigitalptekin: Sen bilirsin, haklıysan dileme.

Kitapvekahve: Haklıyım tabii ki.

Kitapvekahve: Haksız olacak hâlim yok bir de.

Yigitalptekin: O zaman dileme.

Kitapvekahve: Senden niye özür diledim ya ben?

Kitapvekahve: Yine haklıydım.

Yigitalptekin: Haksızdın.

Kitapvekahve: Kitabın en heyecanlı yerinde duyuru yerine yeni bölüm atsaydın.

Yigitalptekin: Yapamadım.

Kitapvekahve: Konuşmamızın bir önemi yok zaten, anlamıyorum seni.

Yigitalptekin: Hala neden bana cevap verdiğini bilmiyorum.

Kitapvekahve: Bunu benim sana söylemem lazım.

Kitapvekahve: Yüzlerce kişi arasından gelmiş hala benimle konuşan sensin.

Yigitalptekin: Bilmiyorum.

Yigitalptekin: Bir şey var gibi.

Kitapvekahve: Ne gibi?

Yigitalptekin: Bilmiyorum ama...

Kitapvekahve: Ama?

Yigitalptekin: Bulacağım.

Kitapvekahve: Yazar olmak da zor.

Kitapvekahve: Her şeye anlam yüklüyorsun... Hayatında başarılar.