Okur ve Yazmaz

#43

Anonim: Uyudun mu? (01.10)

Anonim: Bu ne saçma soru...

Siz: Uyuyamıyorum.

Anonim: Neden?

Siz: Benim kötü çocuk işi yattı.

Siz: Sevinsem mi, üzülsem mi bilemedim.

Anonim: Sevinmen gerek?

Siz: Ama sevinemiyorum.

Siz: Çünkü onunla konuşmak güzeldi.

Siz: Eski hâliyle tabii ki.

Siz: Artık spor salonuna da gitmeyeceğim.

Siz: Harika cidden.

Siz: Mahvoldu birden her şey.

Anonim: Nasıl bitti?

Siz: Spor salonuna gitmek istemediğimi söyledim, bir de artık konuşmak istemediğimi.

Siz: Bir şeyler söylemek istedi ama fırsat vermedim.

Siz: Acaba dinlese miydim?

Anonim: Evet, dinlesen iyi olurdu.

Anonim: Açıklayacaktım. (Gönderilmedi)

Siz: Gerçekten mi?

Siz: Ben kötü hissediyorum.

Siz: Ne yaptığımı bile bilmiyorum.

Yiğit: Neyin var güzelim?

Siz: Artık anonim değilsin.

Siz: Vazgeçiyorum anonim sevdasından.

Siz: Kötü çocuk zaten bitti.

Siz: Berbat bir şeymiş.

Siz: Bütün hayat enerjimi aldı.

Siz: Yapıp yapıp özür diliyordu, tam da anlatılan toksik ilişkiler gibi.

Siz: Berbatmış.

Siz: Yorucuymuş.

Siz: Erkeklerden nefret ettiriyormuş.

Yiğit yazıyor...
Yiğit çevrimiçi.
Yiğit yazıyor...

Siz: Sadece dinle, her zamanki gibi.

Siz: Beni her zaman dinledin, teşekkür ederim.

Siz: Artık kafanı şişirmeyeceğim.

Siz: Son kez konuşuyorum.

Siz: Hayatımda hep aksiyon istedim, her zaman saçmaladım.

Siz: Farkındayım ama... Sadece birileri benimle ilgilensin istedim.

Siz: Annen baban yoğun mu çalışıyor, tek çocuk musun bilmiyorum.

Siz: Sadece aksiyonlu bir şeyler istedim.

Siz: Her zaman saçmaladım, ilgi çekmek istedim.

Siz: Ama bunun için kimseyle arkadaşlık yapamadım.

Siz: Saçma sapan insanlarla takılıp çevremi genişletebilirdim, ilgi çekebilirdim.

Siz: Ama benim tek arkadaşım Eylem.

Siz: Onunla da farklı olduğumuzu söylemiştim.