Okur ve Yazmaz

#17

Sürpriz bölüm!!! Oylamadığınız bölümleri oylamak için gerilere alalım sizi ♡

Saat 00.00, umarım uyumuyorsunuzdur. Dilekleri tutalım :')

"Ben anamın beşiğinde tıngır mıngır sallanırke-..."

"Eylem," dedim sabırla. "Ne anlatıyorsun?"

"Masal."

"Neden?" dedim okul kapısından girerken. "Sence sabah sekiz, masal anlatmak için normal bir saat mi?"

"Ne bileyim? Uykum açılsın diye yaptım."

"Annem, annenle konuştu mu acaba?" diye sordum. Bu, uykusunu açmanın en iyi yoluydu. Hoca olmayan Emir hoca, onun sınıf hocasıyla konuşacağını söylese bile konuşmamıştı ama annem... Annem kesinlikle annesine söyleyecekti.

"Bilmem, konuşsaydı annem kesin çaktırırdı. Demek ki konuşmamış."

"Kork bence," dedim sınıfa ilerlerken. Burada yollarımız ayrılıyordu, ben eşit ağırlık okuyordum o ise sayısal. "Annem kesin söyler."

"Aşk olsun, anne bildim onu..."

"Annen gibi hissettiği için söylüyor zaten gerçek annene," dedim kıkırdayarak. "İçme dedim kaç kere, dinlemiyorsun ki."

"Neyse," dedi derin bir nefes alarak. "En sevdiğim derse, kimyaya gidiyorum. Hoşça kal, moralimi bozamam."

"İyi dersler."

"İyi dersler." diyerek yanımdan ayrıldığında hiç istemediğim yere, eski sevgilimin yanına oturdum.

"Günaydın."

"Günaydın," dedim istemeden. Defalarca kez uyarmama rağmen hâlâ benimle konuşuyordu... "Ama ben sana dedim ki, benimle muhatap olma. Bilerek mi yapıyorsun?"

"Ne var kızım? İnsanlık ettim."

"Etme," dedim sabır çekerek. "Sen insan değilsin."

"Defalarca kez çocuktum dedim."

"Çocuk falan değilsin, onuncu sınıfta çocuk mu oluyoruz?"

"Senin de yaran hiç kabuk bağlamıyor, ne biçim kinin varmış? Deve kini mübarek."

"Aynen... Deve kini, keçi inadı, fil hafızası, kartal gözü... Aklına ne gelirse."

"Büyüdükçe çekilmez oluyorsun," dedi kitabını sinirle açarak. "En azından iki sene önce dilin çıkmıyordu."

"Çıkmıyordu diye mi aldattın?"

"Aldatmadım."

"Aynen, ondan. Hadi, önüne dön. Daha kitap okumadan utanç dozumu aldım sayende."

"Hâlâ şu garip uygulamada mı takılıyorsun? Kitaplar olan."

"Sen kendi garip uygulamanda kız düşürmeye çalışırken acizliğine kimse laf etmiyor da, sen niye bana laf ediyorsun?"

"İngilizcemi geliştirmeye çalışıyordum ben."

İstemsiz bir kahkaha çıktı dudaklarımın arasından. Bu, gerçekten beni salak sanıyordu... Oysaki ben wattpad'de ömrümü harcamış, bu klişeleri silip süpürmüştüm...

Bana, randevu uygulamasında ingilizcesini geliştirdiğini söylüyordu.

Bana.

"Gelişti mi bari? Good morning de bakayım, diyebiliyor musun?"