Fire Burning

Chapter 50

This is the last chapter of Fire Burning and next will be the epilogue. Enjoy reading, everyone! Happy 32.9k reads! :)

Warning: R-18

______________

50

Nangingig ang labi ko at nanlalabo ang mga mata dahil sa luhang hindi ko mapigilan sa pag agos. Natatakot akong pumikit baka mawala s'ya sa paningin ko!

"H-hala, totoo ka?"

"Do I look like I ghost to you?"

"Oo, kasi ginhost mo akong gago ka!"

"Baby, that's bad. But, I didn't ghost you though. And, I don't know what ghost does mean." Napakamot s'ya sa ulo n'ya.

Nilapitan ko s'ya at hinawakan sa mag-kabilang braso. Sinusuri ko s'ya ng maigi kung totoo nga ba s'ya! Hinawakan ko rin ang mukha n'ya, mata, ilong, pisngi, labi, at leeg! Totoo nga! Hindi ba ako nag ha-hallucinate dahil lang sa nangungulila ako sakanya?! O nahahawa na ako ni Amanda sa kabaliwan n'ya?

Napalayo ako sakanya dahil narinig ko ang tawa n'ya. Totoo nga. Napasimangot ako at sunod-sunod ang pagtulo ng luha. Tanginang mata 'to, tanggalin ko 'to eh! Traydor. Bakit ako naiiyak?! Hindi naman ako iyakin dati, amputa talaga. Kay Sir Wrath lang talaga ako ganito!

Tumalikod ako sakanya dahil nahihiya ako.

"Alzera. Hey, look at me." Puno ng pagsusumamo ang boses n'ya. "A-are you m-mad at me?"

Malamang! Ilang buwan kabang hindi nagpakita, huh?! Malapit na mag isang taon! Pero dapat chill lang. Pasko na pasko hindi pwedeng galit tayo. Pero sa totoo lang gustong-gusto ko na s'yang sampalin sa inis. Pero huwag baka takasan na naman ulit ako.

Nang kumalma na ako kahit kunti ay hinarap ko na s'ya. I saw  love and longing in his eyes. Mas lalo s'yang nag matured at halatang naaalagaan na n'ya ng mabuti ang sarili n'ya. I'm happy knowing that he took good care of himself. New shaved and new clean cut. 

"B-bakit hindi ka nagpakita sa akin matapos ang gabing iyon? N-nakainis ka!" Pilit kung kung tinatagan ang boses ko. "When I said I don't want you anymore, I want you so bad to stay by my side. When I said, I'm tired, I want to rest on you. To rest with you. . . Hinanap kita. Pero, kasalanan ko din naman kasi tinulak kita palayo–"

"Shhh. Let's get inside first, it's getting cold."

Umiling ako. "N-no. Mag-usap muna tayo."

"Wala kang kasalanan. Malamig dito, sa loob na tayo mag-usap. Let's talk inside I'll tell you everything. Then, you need to decide. W-whatever your decision is, I'll r-respect that."

"Alam mo bang sobrang pinagsisihan ko noong araw na pinalayas kita? Saka ko napagtanto na sobrang makasarili ko. I was so selfish. You are also hurt. N-nawalan ka din. S-sarili ko lang ang iniisip ko. . ."

Mas lalo akong napaiyak nang tumulo ang isang butil ng luha n'ya hanggang sa naging dalawa iyon at dumami pa. He looked away and wipes his tears.

"Shhh. D-don't fucking cry, please. . . I'm begging you. I understand your hatred, baby. You are not selfish, okay?" Sobrang lambing ng boses n'ya. "Naiintidihan ko kung bakit nagawa mo iyon. I am not invalidating your feelings. Yes, I was hurt, but seeing you mourn and devastated because of the baby, makes me want to kill myself because I can't do anything to lessen your pain. The crying Alzera is my weakness. I don't like seeing you that way. I want my baby happy. I only want what's the best for you because you deserves the best everything in this fucking world."

". . . I felt like you don't need me and you want me. . . g-gone. You pushed me away. N-nahihiya na akong magpakita sayo." Mahinang sabi n'ya.

Iyon ang mali ko. Aminado ako sa mali ko. At talagang pinagsisihan ko iyon. Hindi ko naman alam na masunurin din pala s'ya at sinunod ang sinabi kung huwag na s'yang bumalik.