ကျောင်းယူနီဖောင်း အပြည့်အစုံနဲ့ ဗျူဟာ အိမ်အပေါ်ထပ်သူ့အခန်းထဲကနေ
ထွက်လာပြီး လှေကားကနေဆင်းလာခဲ့သည်။ အိမ်အောက်ထပ်ကို ရောက်တော့ ထမင်းစားခန်းထဲကိုဝင်လာလျက်။
ထမင်းဝိုင်းမှာ ဗျူဟာအဖေနဲ့ အမေက ရောက်နေကြပြီ။
"သား လာထိုင် ကျောင်းမသွားခင်
မနက်စာစားသွားမယ်မလား"
" စားသွားမယ် အမေ"
" ဘာစားမလဲ ထမင်းစားမလား
ကော်ဖီနဲ့မုန့်သောက်မလား"
" ကော်ဖီပဲ သောက်သွားတော့မယ်'"
"ဟုတ်ပြီ မနွယ်ရေ သားအတွက်
ကော်ဖီဖျော်ခဲ့ အပူချိန်ခပ်နွေးနွေးလေးပဲ"
" ဟုတ်ကဲ့ အန်တီ"
" ဒီကျောင်းယူနီဖောင်းလေးနဲ့လိုက်
နေရော ။အမေ့သားက တနေ့တခြား
ပိုပိုပြီးချောတလာတယ်လို့တောင်
ထင်ရတယ် "
ဗျူဟာ သူအမေ့ကိုပြုံးပြလျက်
ထမင်းဝိုင်းထိပ်မှာထိုင်နေတဲ့သူ့
အဖေကိုကြည့်ရင်း
" အဖေတူလို့ ဖြစ်မှာပေါ့ ဟုတ်တယ်
ဟုတ် အဖေ"
" အမေကလည်း မြှောက် သားလုပ်တဲ့
သူကလည်း အမြှောက်ကြိုက်"
"ကိုယ့်သားကချောလို့ မှန်တာပြောတာပဲလေ အစ်ကိုကလည်း"
"ဟုတ်ပါပြီခိုင်ရယ် အကိုမငြင်းပါဘူး "
ဦးထင်ပိုင်စကားကို ဒေါ်ခိုင်နီလာက
သူ့ဘေးမှာ ထိုင်နေတဲ့ဗျူဟာကိုကြည့်ပြီး
သဘောတကျ ပြုံးလျက်။
" ဗျူဟာ"
"ဗျာ အဖေ"
" ကျောင်းမှာ ဆန်းဆက်နဲ့ အဆင်
ပြေကြတယ်မလား။ မင်းတို့နှစ်ယောက်
ကို ကြီးလာမှအဖေကြည့်ရတာ အခေါ်အပြောတောင် သိပ်မရှိတော့
သလိုပဲ။ငယ်ငယ်တုန်းကတောင်မှ
အဘိုးအိမ်မှာတွေ့ရင်အတူဆော့ကြ
သေးတယ်"
ထမင်းဝိုင်းမှာ ဆန်းဆက်အကြောင်း
ပါလာသဖြင့် ဒေါ်ခိုင်နီလာရော
ဗျူဟာပါအပြုံးတွေပြယ်သွားရသည်။
ဆန်းဆက်ကို တူအရင်းတယောက်လို
ချစ်တဲ့ ဦးထင်ပိုင်။
"ငယ်ငယ်တုန်းကတော့ကလေးသဘာဝ
အဖော်မက်တာပေါ့ ကျွန်တော် မ
မှတ်မိတော့ဘူးအဖေ။
ကြီးလာတော့ ဒီလိုပါပဲ သိတတ်လာ
တော့ သူ့အခြေအနေနဲ့သူ စိမ်းသွားတာပေါ့"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
