အိမ်ရှေ့မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီးတာ
နဲ့ ဆိုင်ကယ်လက်ကိုင်မှာ ချိတ်ထား
တဲ့အထုပ်တွေကိုယူပြီး အိမ်ထဲအမြန်ဝင်ရသည်။ သူတို့အိမ်က တစ်ထပ်တိုက်ပု
လေး ဖြစ်သည်သာပင်။
အိမ်ရှေ့ကထိုင်ခုံမှာ ဖုန်းပြောနေတဲ့
အဖေ့ကိုတောင် မနက်စာ ဝယ်လာ
တယ်လို့ လှမ်းမပြောနိုင်ဘဲ အိမ်
နောက်ဖေး မီးဖိုချောင်ထဲကိုအသွား။
" ထမင်းကြော်များများစားနော်သား
ထပ်ယူအုံးမယ်ဆိုရင်ပြော။စားလို့
ကောင်းရဲ့လား"
"အရမ်းကောင်းတယ် ဒေါ်လေး"
"မနက်ပိုင်း ကော်ဖီတွေဘာတွေရော
သောက်တတ်လားမောင်လေး။သောက်တတ်ရင် အစ်မဖျော်ပေးမယ်"
" မသောက်တော့ဘူး အစ်မ။ကျွန်တော်
ဒီထမင်းကြော်တစ်ပွဲနဲ့တောင် ဗိုက်တင်း
နေပြီ။ကလေးကိုပဲဖျော်ပေးလိုက်"
"ပုံပုံ အိုဗာတင်း သောက်မှာလား"
"သောက်မယ် ဒေါ်လေး"
" အစ်မကျတော့ဒေါ်လေးတဲ့ခေါ်တာ ။
သူ့ဦးလေးကိုကျတော့ နေနေတဲ့ သိလားဗျူဟာ"
အမေနဲ့မလတ် ရယ်သံကပြန့်နှံ့သွား
သည်။
ဗျူဟာပိုင်ရဲ့ သဘောတကျနဲ့အပြုံးကိုလည်း သူပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူး
လိုက်တာပင်။
ထမင်းစားပွဲခုံမှာ ဗျူဟာနဲ့ပုံပုံက
တဖက် မလတ်ကတဖက်ထိုင်နေပြီး
အမေကြော်ပေးတဲ့ ထမင်းကြော်
စားနေတာ။ အမေကတော့ မီးဖိုချောင်
အပြင်ဘက် ပန်းကန်ဆေးတဲ့ ဘေစင်
နေရာမှာ မတ်တတ်ရပ်ပြီး ဟင်းချက်ဖို့အရွက်တွေရေဆေး ပြင်ဆင်နေသည်။
စောစောစီးစီး ပုံပုံရောက်နေတာပဲ။
မနိုးသေးဘူးထင်နေတာ ဗျူဟာ
ကလည်း မနက်စာတောင်စားနေပြီ။
ဒီလိုဆိုတော့လည်း ဗျူဟာပိုင်က အလိုက်အထိုက် ပေါင်းသင်းတတ်သားပဲ။
မီးဖိုချောင် အပေါက်ဝမှာရပ်နေရာ
ကနေ သူ့ ခြေလှမ်းတွေက။
"မနက်စာစားနေပြီလား။ငါသွားဝယ်
တဲ့ဆိုင်က လူများနေ
လို့ မှာတာတွေအခုမှရတယ်
ခဏစောင့်ပန်းကန်နဲ့ထည့်ပေးမယ်။
မင်းဘာစားမလဲ "
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
