" ဗ်ဴဟာပိုင္!!"
ေဆး႐ုံအခန္းတံခါးကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္ျမင္လိုက္ရတာက
ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနတဲ့သူနဲ႔ ေဘးမွာ
အန္တီနဲ႔အန္ကယ္။
အလြန္အမင္းဆိုင္ကယ္အ႐ွိန္တင္ၿပီး
ေဆး႐ုံေရာက္တာနဲ႔ ေျပးလာခဲ့ေသာ
ေၾကာင့္သူ႕ရင္ဘတ္တစ္ခုလုံးအသက္
လု႐ႈေနရသလို ေမာဟိုက္ေနၿပီး ေဆး
႐ုံ ကုတင္ေပၚမွာထိုင္ေနသူကို...။
"ေနစင္ပါလား အေလာတႀကီးနဲ႔ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ။လာေလ သား။ဒီမွာ မင္းအန္ကယ္လဲေရာက္ေနတာ"
"လာထိုင္ေလ ေကာင္ေလး"
"အန္တီနဲ႔အန္ကယ္ ကြၽန္ေတာ္ ဗ်ဴဟာ
နဲ႔ ႏွစ္ေယာက္ထဲစကားခဏေလာက္
ေျပာလို႔ရမလား။ခဏပါပဲ"
"ဘာအေရးတႀကီးကိစၥ႐ွိလို႔မ်ားလဲ
ေကာင္ေလး။ဒီမွာလည္း သားက ေျပာ
စရာ႐ွိတယ္ဆိုလို႔ေစာင့္ေနတာ "
"ကြၽန္ေတာ္ အခ်ိန္ခဏေလာက္
ပဲယူမွာပါ"
ဦးထင္ပိုင္ ကသူ႕ကိုစူးစမ္းေနဟန္႐ွိေသာ္လည္း။
" သူငယ္ခ်င္းေတြ စကားေျပာစရာ႐ွိ
လို႔ျဖစ္မယ္အစ္ကို။ခိုင္တို႔ ခဏထြက္ေပးလိုက္ရေအာင္ ။အေတာ္ပဲ တာဝန္က်ဆရာဝန္ကိုေမးစရာ႐ွိေနတာ အန္တီတို႔ အျပင္ခဏထြက္လိုက္ဦးမယ္။ သူငယ္
ခ်င္းေတြ စကား ေျပာလိုက္ၾက။အေမတို႔ အျပင္ခဏထြက္အုံးမယ္ေနာ္သား ျပန္
လာမွဆက္ေျပာရေအာင္"
အန္တီနီလာက ျပဳံးလ်က္ပင္ ဦးထင္ပိုင္
ကိုေခၚၿပီး အခန္းထဲကေန သူ႕ကိုႏႈတ္
ဆက္ကာ ထြက္သြားေပးသည္။
"ဗ်ဴဟာ"
ကုတင္အနားကိုသြားေတာ့ ေခါင္းငုံ႔
ေနရာကေန သူ႕ကိုအားအင္ေလ်ာ့ေန
သည့္မ်က္လုံးေတြနဲ႔ေမာ့ၾကည့္သည္။
သူကိုယ္တိုင္ မၿပိဳလဲမိေအာင္ စိတ္
ကိုတင္းၿပီး လည္ပင္းကေန
အသာဆြဲယူေပြ႕ဖက္လိုက္ေတာ့ ၿငိမ္
ေနလ်က္သာ။
စကားစေျပာဖို႔အတြက္ မနဲအား
တင္းယူလိုက္ရလ်က္ပင္။
"ဘာမွမျဖစ္ေတာ့ဘူးေနာ္ ငါ႐ွိတယ္
။ငါတစ္ေယာက္လုံး႐ွိတယ္"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
