ဗျူဟာပိုင်အိမ်ရဲ့ ခြံဝင်းထဲကို သူတို့
ကားမောင်းဝင်လာချိန် ခြံထဲမှာ ဦး
ထင်ပိုင်နဲ့သူ့တပည့်တစ်ချို့ ရပ်နေ
သည်ကို ကားမှန်အထဲကနေမြင်နေရသည်။
ဒရိုင်ဘာက ရှေ့ကမောင်းနေပြီး သူ
နဲ့သူ့အဖေက အနောက်ကထိုင်နေ
သည်ပင်။ဦးကျော်မြင့်သူ ဘေးက
သူ့ကို ကြည့်လာချိန်ဆန်းဆက် သတိအနေအထားဖြင့် အသက်ရှူကြပ်သလိုတောင် ဖြစ်သွားရသည်။
"အခြေအနေ ဘယ်လိုရှိလဲအစ်ကို
။တရားခံမိပြီလား"
" အဲဒီကောင် ဒီမှာမရှိတော့ဘူးပြေးနေပြီ။အခုချိန်ထိုင်းနယ်စပ်ဘက်ကိုရောက်ပြီးအထဲဝင်ဖို့လုပ်နေလောက်ပြီ"
"ဒါဆိုရင် အစ်ကိုချက်ချင်းအနောက်
ကမလိုက်ဘူးလား ဟိုဘက်ရောက်
သွားရင်ပြန်မိဖို့လွယ်ပါ့မလား"
ဦးထင်ပိုင် သူ့အဖေနဲ့ရပ်ကာစကား
ပြောနေရင်း အကြည့်တို့ကသူ့ထံ
ရောက်လာပေမဲ့ ချက်ချင်းပင်ပြန်
သိမ်းသွားသည်။ အပြင်ဘက်က
တည်ငြိမ်နေပေမယ့် ဆန်းဆက်စိတ်ထဲ
ကြောက်ရွံ့မှုတို့က။
" အဲဒီကောင် အကြောက်အလန့်မရှိ
ငါ့ကိုဆက်သွယ်လာတယ်"
"ဘယ်လို"
"မျိုးဦးရဲ့ရုံးနံပါတ်တစ်ခုကိုပို့လာ
တာ။ဒီကောင် အဆက်အသွယ်တွေ
ကအစ သိနေတယ်"
"ဘာ..ဘာပို့လာတာလဲ ဦးထင်"
သူမေးလိုက်က ဦးထင်ပိုင်ကို ဖြစ်သော်လည်း ဦးထင်ပိုင်အနောက်
က ရပ်နေတဲ့တပည့်ထဲက ကိုမျိုးဦးကရှေ့ထွက်လာလျက်။
" ဗျူဟာကို အဲဒီလိုလုပ်ဖို့ ခိုင်းတဲ့လူ
ရှိလို့ သူလုပ်ရတာပါတဲ့။ သူ့ကိုလွှတ်ပေးမယ်ဆိုရင် ခိုင်းတဲ့သူကိုပြောပြမယ်
ဆိုပြီး ပို့လာတာ"
"ဗျာ"ဆိုတာ သူ့စိတ်ထဲကနေသာ အကြောက်အကန် ထွက်နိုင်တဲ့အသံပင်။
" ဒီကောင်သူ့ကိုကျွန်တော်တို့အလွယ်
လေးပြေးဖမ်းနိုင်တယ်ဆိုတာသိနေ
တာပဲ။ အစ်ကိုဘယ်လိုဆက်လုပ်မှာလဲ"
"သူအထဲဝင်လို့ရအောင် ညာနေတယ်
ဆိုရင်တောင် လောလောဆယ်တော့
လွှတ်ထားပေးလိုက်မယ်။ငါ့သားကို
တစ်ကယ်ပဲအဲ့ဒီလောက်ထိညှိုးနေတဲ့
သူရှိနေတာလားဆိုတာ အသေချာ
သိရမှဖြစ်မှာ။ဒီကောင်ပြန်ဆက်သွယ်
လာတာကိုစောင့်ရမယ်"
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
