ဆေးရုံကားပါကင်မှာ ဆိုင်ကယ်ရပ်ပြီး ယူလာတဲ့အထုပ်နဲ့ လမ်းလျှောက်
လာတုန်း အန်တီ့ကို အနောက်ကကောင်မလေးတစ်ယောက်နဲ့အတူ
ဆေးရုံမြေညီထပ်ထဲဆင်းလာသည်
ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
ကားသမားက အန်တီထွက်လာတာနဲ့
ကားတံခါးဖွင့်ပေးနေပေမယ့် သူ့ကို
မြင်သွားတာနဲ့အန်တီက ဒရိုင်ဘာကို
လက်ပြပြီး စောင့်ထားခိုင်းသည်။
သူ့ကိုပြုံးပြပြီးကားဘေးမှာ ရပ်စောင့်
နေတဲ့ ဗျူဟာပိုင်အမေထံ မရဲတရဲနှင့်ပင်လှမ်းလာ၍ သက်ပြင်းတစ်ချက်ခိုးချ
ရတာပင်၊။မတွေ့အောင်အန်တီပြန်မယ့်အချိန်လာပါတယ်ဆိုမှအခုတော့ ထိပ်
တိုက်ပဲ။
" ဘာတွေယူလာပေးပြန်ပြီလဲသား။
အခန်းထဲမှာသားဘုန်းရောက်နေလို့
အန်တီကအခုအိမ်ခဏပြန်မလို့"
"ဘာမှ အထွေအထူးမဟုတ်ပါဘူး။
အသီးနည်းနည်းပါပဲ"
လက်ထဲကအိတ်ကိုအနောက်ပစ်လိုက်
သည့်တိုင် အန်တီကလိုက်ကြည့်ပြီး ပြုံးနေလျက်ပင်။
"နေစင်ဟန်နော် သားနာမည်က"
" ဟုတ်ပါတယ်အန်တီ"
"အန်တီ စိတ်နဲ့ကိုယ်မကပ်နေတာနဲ့ပဲ ဒီရက်ပိုင်း စကားတောင်သေချာမပြော
ဖြစ်ရဘူးကွယ်။သားလည်း ဒီရက်ပိုင်းကျောင်းတွေပျက်နေရမှာပဲ။
အခုထိ အိမ်မှာကောင်းကောင်းလည်း
ပြန်မနားရသေးဘူးမလား။ တစ်ချိန်လုံးဆေးရုံမှာပဲရှိနေတာ။ဒီနေ့ခဏဝင်
ကြည့်ပြီး အိမ်ပြန်နားရင်နားလိုက်
ပင်ပန်းနေမှာပေါ့။သား သူငယ်ချင်း အခြေအနေက စိတ်ချနေရပြီပဲ"
အံ့ဩစွာနှင့်ပင်ဖြစ်ရသည်။အန်တီက ဗျူဟာသတိမရလာထဲကနေ့တိုင်း
ဆေးရုံခန်းထဲမှာပဲသူ့သားကို စောင့်
ကြည့်နေတာမလား။သူ အိမ်မပြန်
တာကိုဘယ်လိုသိတာလဲ။
ဗျူဟာ ဆေးရုံရောက်လာတဲ့အချိန်
ထဲက အကုန်လုံးရှုပ်နေကြသည်မို့
အန်တီနဲ့ စကားသေချာမပြောဖြစ်သေး။ ဗျူဟာသူ့ကြောင့် မကျေနပ်ချက်နဲ့
ဓါးထိုးခံလိုက်ရသည်ကိုဘုန်းပြည့်
က ကြားထဲကနေထိန်ချန်၍
ဗျူဟာနဲ့ထွန်းမြတ် ကျောင်းမှာ
ကိစ္စလေးရှိလို့ စကားများဖူးတယ်
လို့သာ လူကြီးတွေကို ထွက်ဆိုထား၍
သူအခုချိန်အန်တီ့အရှေ့မှာမျက်နှာ
ပြရပ်နေရဲတာဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
The First He Glared
Teen Fictionမင်းကိုပြောပြချင်တဲ့အကြောင်းအရာတွေအတွက်အခွင့်ရှိနိုင်ပါ့မလား....
