''ရိုး...ဘယ်သွားမလို့လဲ...''
''ဟင်''
ကော်ရစ်တာ ထောင့်ချိုးလေးကရုတ်တရက်ထွက်လာသော သူကရိုးကိုမေးလိုက်တာမို့ ဘာပြောရမှန်းမသိဘဲ ဆွံ့အနေမိသည်။
ခုရိုးရဲ့အဖြစ်ကဘာနဲ့တူသလဲဆိုရင် ကျားရှေ့မှောက်လျက်လဲတာနှင့် ခပ်ဆင်ဆင်ဖြစ်နေလေသည်။
သူ့ကိုမတွေ့ချင်လို့ ရှောင်ဖယ်လာပါသည်ဆို ရှေ့တည့်တည့်မျက်နှာချင်းဆိုင်မှာ တွေ့နေမိသည့်အဖြစ်။
''ကျွန်တော်နဲ့...မခင်ချင်လို့လားဟင်...''
ရိုးရဲ့မျက်နှာလေးကို တစ်ချက်ကြည့်ပြီး သူကပြုံးပြုံးရယ်ရယ်နဲ့ပြောလာတာမို့ ရိုးစိတ်ထဲကနေအားနာသွားရသည်။
''မဟုတ်ပါဘူး...ရိုးကဒီနေ့အတန်းတက်ချင်စိတ်မရှိလို့...စာကြည့်တိုက်သွားနေမလို့...မင်းကရော...အတန်းမတက်ဘူးလား...''
''အင်း...ဘယ်လိုပြောရမလဲဆိုတော့လေ...ကျွန်တော့်ရဲ့မသိစိတ်က...စေခိုင်းမှုလို့ပြောရမလားပဲ...ရိုးဒီနေ့ကျွန်တော်နဲ့မတွေ့အောင်...ရှောင်နေတော့မယ်လို့...ခံစားလိုက်မိလို့ ...အခြေအနေလာကြည့်တာ...''
''အို...''
ရိုးရဲ့မျက်နှာလေး ဖြန်းခနဲရဲတက်သွားရသလို သူ့ကိုပင်စေ့စေ့မကြည့်ရဲဘဲ မျက်နှာလွှဲနေမိ၏။
ထိုအရာကိုပင် သူကသဘောကျသလိုပြုံးပြီး
''ရိုးက...ကျွန်တော်ပြောတာတွေမှန်သွားလို့...ရှက်သွားတာလား...မရှက်ပါနဲ့ရိုးရယ်...ဒါဟာရိုးရဲ့လုပ်ပိုင်ခွင့်ပါ...ကျွန်တော့်ကိုမကြိုက်ဘူးဆိုရင်လဲ...စိတ်ကြိုက်ငြင်းပစ်လိုက်...ကျွန်တော့်ဘက်ကစိတ်မဆိုးဘူးရယ်...''
သူထိုသို့ပြောလိုက်မှ အရှက်သည်းနေသည့် သူမက မျက်လွှာပင့်ကြည့်လာလေသည်။သူ့မှာ သူမရဲ့ ထိုသို့သော အပြုအမူအမူအယာလေးတွေကို ချစ်နေရသည်မဟုတ်လား။
''မင်းတကယ်ပြောနေတာလား...''
''တကယ်ပြောတာပါရိုးရယ်...ဘယ်ယောက်ျားလေးက...သူတို့ကြောင့်ချစ်ရတဲ့သူ...စိတ်ဆင်းရဲမျက်နှာညိုတာကိုခံချင်မှာလဲ...ကျွန်တော်ရိုးအပေါ်မှာထားတဲ့အချစ်ကဖြူစင်ပါတယ်...''
YOU ARE READING
မောင့်အမုန်းဒဏ်
General Fictionဒါလေးကတော့ မနဲ့မောင်ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်ပြီး နည်းနည်းတော့လောင်မယ်နော်။
