မောင့်အမုန်းဒဏ်

part_19🌷🌷🌷

''အားလုံးအဆင်သင့်ဖြစ်ပြီဆိုရင်...ပွဲအစီအစဉ်လေးကို...ကြေငြာပါတော့မယ်...ပထမဦးဆုံးတစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်...ခြေထောက်ကြိုးချည်ထားပြီး...ပန်းတိုင်ကိုအရင်ရောက်တဲ့သူကအနိုင်ပါဗျ...ကဲစပါပြီ...''

အစီအစဉ်ကြေငြာပြီးတာနဲ့ တစ်ပြိုင်နက်ခြေထောက်တွေကို ပူးချည်ထားပြီးသားဖြစ်ကာ

''ခုစပါပြီ''

''ဟေး''

အော်သံတွေစီခနဲ ထွက်လာကာ ပန်းတိုင်သို့ရောက်အောင် သူ့ထက်ငါအလုအယက်ပြေးကြပေမယ့် ရိုးဘေးကလူ့ဂွစာကတော့ လှုပ်စိလှုပ်စိနှင့် လျှောက်နေတာမို့ ‌စိတ်တိုသွားရကာ

''ဒီမှာ...ရှင်ဘာလို့နှေးစိနှေးစိ...လျှောက်နေတာလဲ...သူများတွေကရောက်တော့မှာကို...''

မျက်စောင်းလေးခဲကာ ပြောလာသည့်သူမကြောင့် ခေါင်ခိုက်သဘောကျစွာပြုံးလိုက်မိ၏

''မင်းက...အနိုင်ရချင်လို့လား...ဒါများစောစောကပြောရောပေါ့...''

''ဒီမှာ...တလွဲတွေထင်မနေနဲ့...ကျမကရှင်နဲ့အတူတွဲလျှောက်ရမှာကို...မုန်းလို့သိပြီလား...''

''ဘယ်သူကရောမင်းကို...ချစ်ပါရစေလို့ပြောနေလို့လဲ...''

''ဘာရယ်''

ဒေါသကြောင့် လူကရှေ့ကိုဆက်မသွားနိုင်တော့ဘဲ နေရာမှာပဲမေ့ပြီးရပ်လိုက်မိစဉ် သူ့ခြေထောက်ကရှေ့ကိုရောက်သွားပြီး ကြိုးကိုဆွဲလိုက်သလိုဖြစ်သွားတာမို့ သူမသူ့ရင်ခွင်ထဲ ပုံပျက်ပန်းပျက်ပြိုလဲသွားရသလို သူကလဲခါးလေးကို ဖမ်းထိန်းပေးထားတာမို့ မသိရင်သူမတို့နှစ်ယောက်အဖြစ်ကလူမြင်ကွင်းမှာ ချစ်ကြည်နူးနေသည့်အတိုင်း။

''လွှတ်ပါ...''

ခေါင်ခိုက်ကလဲ ရုတ်တရက်မို့ သူမခါးလေးကိုသိမ်းဖက်ထားရင်း ဆွံ့အနေမိစဉ်သူမနှုတ်မှ လွှတ်ပါဆိုသည့် အသံကြားမှသတိ၀င်လာရသည်။

''ဆောရီး...ငါမရည်ရွယ်ပါဘူး...''

''ရပါတယ်''

မျက်နှာနီနီလေးနှင့် ရပါတယ်ဟုပြောကာ ခြေထောက်ကိုတွဲချည်ထားသည့်ကြိုးကို အတင်းဆွဲဖြုတ်နေတာမို့ သူခြေဖျားထောက်ထိုင်ကာ ကူဖြည်ပေးလိုက်သည်။