''ဒါဆို...သူတို့ကဘာဆက်ဖြစ်သွားတာလဲ...အဲ့မမကမိဘသဘောမတူဘဲ...ဟိုအကိုကြီးနဲ့...ခိုးရာလိုက်သွားတာလား...''
အတိတ်ကဇာတ်လမ်းရှည်ကြီးကို ပြောပြနေရာမှ မောလာသဖြင့် ခဏနားကာ အနီးရှိရေနွေးအိုးထဲမှ တစ်ခွက်ငှဲ့ကာ တဖူးဖူးမှုတ်၍ သောက်လိုက်သေးသည်။
ပြီးမှ လည်ချောင်းတစ်ချက်ရှင်းကာ အားလုံးကိုဝေ့ကြည့်ပြီး သူတို့သိချင်နေတဲ့စကားကိုပြန်ဆက်လိုက်သည်။
''ရိုးကမိဘတွေ...အတန်တန်တားနေတဲ့ကြားက...အဲ့ကောင်ကိုယူသွားတာလေ...ဒါနဲ့သူ့မိဘတွေကလဲ...စိတ်ဆိုးပြီးအမွေဖြတ်စွန့်လွှတ်ခဲ့ရာကနေ..ဒီနေ့အချိန်ထိ...ရိုးကိုဆက်သွယ်မလာတော့သလို...ရိုးအကြောင်းကိုလဲအပြောမခံတော့ဘူး....''
''ဟယ်...ဒါဆိုရိုးဆိုတဲ့မမက...အချစ်သူရဲကောင်းကြီးပေါ့...ဟုတ်လား...အားကျလိုက်တာ...''
ကလေးမတစ်ယောက်က အားကျသည့်အသံနှင့် ပြောလိုက်တာမို့ မဦး(ခေါ်)သံသာရဲ့မျက်နှာက မဲ့ကျသွားရသည်။
''ဟွန့်...အားကျမနေနဲ့...အဲ့မိန်းမကိုလဲ...ငါသိပ်ကျေနပ်တာမဟုတ်ဘူး...ဘယ်နှယ့်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးတွေတားတာကို...နားမ၀င်ဘဲဟိုကောင်နဲ့လိုက်ပြေးရတယ်လို့...အဆိုးဆုံးက...ဟိုကောင်ကငါတို့နဲ့...မဆက်သွယ်ခိုင်းလို့ဆိုပြီး...ငါတို့သူငယ်ချင်းတွေကိုပါ...အဆက်အသွယ်ဖြတ်သွားတယ်လေ...''
ပြောရင်းနဲ့ ဒေါသတွေပါလာရကာ လက်သီးဆုပ်နဲ့စားပွဲခုံကို ဒုန်းခနဲမြည်အောင်ထုချလိုက်သည်။
''သူများကွယ်ရာမှာ...အတင်းပြောရတာအားရရဲ့လား...မသံသာ...ဪမေ့လို့...ခုမသံသာဦးဖြစ်သွားပြီမို့လား...''
''ဟင်''
အသံနှင့်အတူ လူကရိပ်ခနဲ သူမအနားရောက်လာတာမို့ သံသာဦးလန့်သွားရသည်။
''ဘယ်လိုလဲ...ခုကျွန်တော်ရောက်လာပြီ...ဆက်ပြောလေ...ကျွန်တော့်မကောင်းကြောင်းတွေကို...ကျွန်တော်လဲနားထောင်ကြည့်ချင်လို့...''
မချိုမချဉ်မျက်နှာနှင့် မြင့်မိုရ်ကခပ်ရွဲ့ရွဲ့မေးလိုက်သလို သံသာဦးကလဲ သူနှင့်ထပ်တူညီသော မဲ့ပြုံးပြုံးကာ
YOU ARE READING
မောင့်အမုန်းဒဏ်
General Fictionဒါလေးကတော့ မနဲ့မောင်ရဲ့အိမ်ထောင်ရေးဇာတ်လမ်းလေးဖြစ်ပြီး နည်းနည်းတော့လောင်မယ်နော်။
