"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ağlamak size yakışmıyor öğretmen Hanım."
7. BÖLÜM: "GÜVENDESİN"
Barlas'ın ağızından:
İki gün olmuştu. Merakım, korkum, endişem giderek artıyordu.Tüm İstanbul'u karış karış aramıştık, ancak hiç bir iz yoktu. Aklıma Deniz geliyordu; Deniz, cesaretli oldukça olgun bir çocuktu ne kadar korkarsa korksun bizi endişelendirmemek için korkusunu belli etmezdi. Deniz'i düşünürken yüzümde oluşan gülümseme, aklıma gelen Adelle yerini karmaşık bir ifadeye bırakmıştı. Adel'den hoşlanmıyordum evet ama yinede onun İçin endişeleniyordum. O Deniz'den daha çok korkmuş olmalıydı. Adel'in güçlü görünümünün ardında küçük korkak bir kız çocuğu vardı. Bunu sadece sesinden anlamıştım evet... Kulaklarıma yeniden Adel'in bitkin, ağlamaktan kısılmış sesi dolduğunda farkında olmadan ayağa fırladım. Abim, Aslı, Güneş ve Batu'nun gözleri bana döndü..
"Abi artık harekete geçmemiz gerek-"
Lafımı bölen çalan kapıdan gelen sesti. Hepimizin bakışları kapıya dönerken abim hızla kapıya doğru ilerlemeye başladı.
"Oğlum!"
Abimin sesiyle ben, Güneş, Aslı ve Batu koşar adım kapıya ilerlemiştik. Gördüğüm görüntü ,kaşlarımın çatmasına sebep olmuştu. Adel önündeki Denizle kapıdaydı. Yanakları morarmış, dudağının kenarında hafif bir yara oluşmuş, başında da ona benzer bir kızarıklık vardı. Gözleri baygınca bakarken Aslı Deniz'i yanına çeker çekmez öne atılarak kendini bırakan Adel'i endişeyle kucağıma almıştım.
"Adel!"
Güneş ve benim endişeli sesim birbirine karışırken hızla Adel'i ilk gördüğüm misafir odasında yatağa yatırdığımda Hepimiz Adel'in başında uyanmasını bekliyorduk, Aslı ve Abim Denizle konuşurken benim ve Güneş'in tek dikkati Adel'deydi. Adel'in yüzünü incelerken istemsizce yumruklarımı sıkmaya başladım. Yanakları, dudağı, çatık kaşları, kızarmış başı... Adel'e bu yaptıklarını onlara ödetecektim, ne pahasına olursa olsun yanlarına kar kalmayacaktı. Adel'den hoşlanmasam da başına gelenler bizim suçumuzdu ve bir daha asla Adel'e bir şey olmasına izin veremezdim. Çok geçmeden herkese aşağı inmelerini söylediğimde güç bela da olsa Güneş'i de ikna edebilmiştim. 'Uyandığında hemen seni çağıracağım.' dediğimde ikna olmuş, ve merakına yenilip Deniz'i dinlemek için aşağı inmişlerdi. Herkes odadan ayrıldığında Adel'in kıpırdandığını fark edip yanına oturdum ve onu izlemeye başladım. bir anda yerinden sıçrayıp gözlerime baktığında gözlerinde çok Farklı bir duygu görmüştüm güven duygusu. Sanki beni görünce rahatlamış gibiydi. Güvende hissetmiş gibi... Bir anda kollarını boynuma dolayıp ağlamaya başladığında tepkisizce kaldım, titrek ellerimi Adel'in beline yavaşça koyduğumda ona güven vermek istercesine yavaşça kollarımı sıkılaştırdım. Boynumda hissettiğim göz yaşlarıyla belindeki ellerim daha da sıkılaşmış ,bir elimde yavaşça saçlarına karışmıştı.
