"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Evet yorgundum. Ama geçti, seningünler sonra açılan okyanus mavisi gözlerin tüm yorgunluğumun mükafatı oldu..." 12. BÖLÜM: KIRMIZI ARABA
Barlas'ın ağızından:
Bir elim Adel'in saçlarında, bir elim elindeydi. Gözlerim; Adel'in bembeyaz, yorgun, savaştan çıkmış gibi olan yüzünde, yastığa dağılmış; kahvenin en güzel tonu olan saçlarında, solgun tenindeydi. Normal odaya alındığından beri bir an olsun başından ayrılmamıştım. Batu, Güneş'i zar zor evine götürmüştü. Güneş; Ara sıra arıyor ,bazen geliyor Adel'i kontrol ediyordu. Güneş Bana karşı biraz olsun yumuşamıştı sonunda. Günlerdir tek yaptığım; Adel'in başında beklemekti. Bir haftadır toplasam en fazla iki saat uyumuş, iki üç defa da yemek yemiştim. İçtiğim kahveler beni ayakta tutarken, sabırla Adel'in gözlerini açmasını beklemekten başka elimden bir şey gelmiyordu. Sonunda normal odaya alındığında, içim biraz da olsa rahatlamıştı. Beni düşüncelerimden ayıran elimin altındaki minik elin kıpırdamasıydı. Heyecanla Adel'e döndüm.
"Güzelim?"
Adel'in okyanusu andıran mavi gözleri yavaş yavaş açılırken heyecanla onu izlemeye devam ediyordum.
"Su..."
Fısıltısını duyar duymaz ayağa Fırlamış, yatağın yanındaki su şişesinden bardağa su doldurup Adel'in yanına ulaşmıştım. Suyu Adel'in dolgun dudaklarına yaklaştırdığımda, bir elim Adel'in sırtında destek verirken diğeriyle Adel'e su içiriyordum. Adel, sudan bir kaç yudum alıp kendini geri çekmişti. Bardağı koyduktan sonra yeniden yastığını düzelterek Adel'i yatırdım. Hemen sonra odadan çıkıp doktorun yan taraftaki odasına ilerledim.
"Adel uyandı!"
Doktor, baktığı dosyalardan başını kaldırıp bana bakarak gülümsedi.
"Harika! Hemen geliyorum!"
Doktor,bir hemşire ve ben Adel'in odasına döndüğümüzde Adel boş gözlerle etrafına bakıyordu. Doktor bir kaç kontrolden sonra bir kaç not alarak Adel'e döndü.
"Adel hanım kendinizi nasıl hissediyorsunuz."
Adel gözlerini odanın içinde dolaştırırken ,doktorun Adel'e sorduğu soruyla Adel'in bakışları doktoru buldu.
"Yorgun."
"Anlıyorum Adel hanım. Bu çok Normal. Bir haftadır uyuyorsunuz biraz daha gözetimimiz altında kalmanız gerekecek siz dinlenmenize bakın şimdilik her şey yolunda geçmiş olsun."
Adel doktora başını salladığında bu sefer doktorun bakışları beni buldu.
"Geçmiş olsun Barlas bey. Bir sorun olursa odamdayım."
