"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Biz her derdimizde, sorunumuzda birleşen, birbirine destek olan, kimin başı sıkışırsa sıkışsın yardımına koşan, kan bağsız kocaman bir aileydik. Kan bağı olmayan kocaman bir aile...
38.BÖLÜM: KAN BAĞSIZ AİLE
"Günaydın güzel kızım."
"Günaydın anne."
Usulca gözlerimi araladığımda yaşadıklarımın rüya olmadığını anlamama sebep olan ses, annemin aylardır duymaya hasret kaldığım, sesiydi. Başımı annemin göğüsümden hafifçe kaldırdığımda gözlerim annemi buldu.
"İyi uyuyabildin mi?"
Annemin ilgili sorusuyla dudaklarım yukarı kıvrıldı.
"Hiç bu kadar iyi uyumamıştım."
Annem dudaklarını alnıma bastırdığında, huzurla gözlerimi kapattım. Tam o sırada çalan kapıyla ikimizinde bakışları kapıyı buldu. Kapıdaki tanıdık sesle gülümsedim.
"Maviş gelebilir miyim?"
Batuhan'ın sesiyle yataktan doğruldum.
"Gel Batu."
Batuhan içeri girdiğinde gözleri annemi buldu.
"Günaydın Kader sultan! Kavuştun kızına bak..."
Batuhan'ın gülümseyişi beni de gülümsetmişti. Anlaşılan annemle Batuhan yokluğumda oldukça samimiyeti ilerletmişti.
"Günaydın oğlum. Çok şükür sizin sayenizde."
"Hadi o halde kızlar, Kahvaltı zamanı!"
Batuhan güldüğünde bende gülerek ayağa kalktım.
"Batu, Barlas uyandı mı?"
Batuhan başını iki yana salladığında anneme döndüm.
"Anne sen Batu'yla in bende geleceğim."
Annem başını sallayıp Batuhan'la odadan çıktığında, önce lavaboya giderek avucuma aldığım buz gibi suyu yüzüme çaptım. Aynadaki yorgun görüntüme gülümseyerek odamdan ayrıldım ve Barlas'ın odasına doğru ilerledim. Kapıyı yavaşça açtığımda Barlas'ın sırt üstü yatmış olduğunu, dağılan saçlarını, hafif Aralık dudaklarını, çatık kaşlarını gördüm. Bu görüntü beni gülümsetirken yavaşça Barlas'ın yatağına ilerleyerek, yatağın ucuna oturdum. Parmaklarım usul usul Barlas'ın saçlarında gezindiğinde gözüm, yüzünde oluşan morluklara kaymıştı. Gözlerim dolu dolu olduğunda dudaklarımı Barlas'ın alnında kendini en belli eden morluğa bastırdım.
"Günaydın uyuz."
Barlas gözlerini yavaşça açarken, bu uykulu hali her şeye rağmen beni gülümsetmişti.
