"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir zamanlar hayatımda olan adam şimdi kalbimin içinde duvarların arasında yaşıyor. Bir zamanlar evi olan o duvarlar şimdi onun tanımadığı zindanı...
KAYIP GEZEGEN 4. BÖLÜM: İLÜZYON
"Güzelim Bak tamam, kendini hatırlatacaksın ama nasıl olacak? Nedenini nasılını bilmesek de Barlas evli güzelim. Ve bir..."
Direksiyonu tutan ellerim direksiyonu daha sıkı kavradığında yanaklarımı şişirdim. Bir çocuğu var diyecekti. Evet doğruydu Barlas evliydi ve bir çocuğu vardı. Peki Ya gerçek miydi bu yoksa bir illüzyon mu?
"Batu evet evli ama benden gider gitmez... Barlas yapmaz Batu, bu işin içince başka bir iş var. O beni tanımıyor ama ben onu çok iyi tanıyorum. O asla yapmaz... Tek istediğim kendimi hatırlatmak. Eğer bu olayların altından bir şey çıkmazsa ve beni hatırladığında bile.... Yani o kadını gerçekten seviyorsa Barlas'ın hayatından çıkacağım Batu. Hiç var olmamış gibi... Tıpkı şu an sandığı gibi..."
Batu nefesini sesli bir şekilde dışarıya verdiğinde ne diyeceğini bilemediği her halinden belliydi. Arabayı atılan konumda durdurduğumda kocaman bir villa karşılamıştı gözlerimi. Selim'in dediği saatte mesaj olarak attığı adrese gelmiştim. Heyecandan avuç içlerimden saç diplerime kadar terlediğimi hissediyorum. Gördüklerim yeterince korkunçken göreceklerimden de korkuyordum şimdi.
"Batu kapatmalıyım. Geldim..."
Batu'nun dudaklarından verdiği titrek nefesi hissedebilmiştim.
"İyi şanslar güzelim. Lütfen gördüklerin seni üzmesin. Unutma o şu an bizi tanımıyor...O şu an tanıdığın o adam değil."
Başımı salladım sanki görecekmiş gibi. O şu an tanıdığın o adam değil... daha korkunç bir cümle duymuş muydunuz? Tanıdığınız biri bir anda tanımadığınız birine dönüşerek sizi tanımadığında... Ve bu biri aşkınızsa. Bu biri gözlerinde kaybolduğunuz, sesinde huzur bulduğunuz, kokusuyla sarhoş olduğunuz biriyse... Nasıl olurdu? Tek bildiğim şey hiç kolay olmazdı...
"Biliyorum Batu... Her neyse görüşürüz."
"Görüşürüz güzelim."
Telefonu çantama koyarak arabadan indiğimde yeniden kendimi süzdüm. Üzerimde yeşil diz kapaklarımın üzerinde biten bir elbise ve siyah kabanım vardı. Gayet şık gözüküyordum. Eve adımladığımda kapı bir kaç çalışımdan sonra güzel bir kadın tarafından açılmıştı. Sarı ve turuncu arasında mekik dokuyan uzun saçları, iri, koyuya çalan mavi renkli gözleri vardı. Biçimli dudakları yüzüyle muazzam bir uyum sergiliyordu. Boğazımdaki yumruyu gidermek istercesine kuvvetlice yutkunarak dudaklarımı gülümsemeye zorladım. Karşımda beş senedir beklediğim, sevdiğim adamın karısı duruyordu. Cebimde ise aşık olduğum adamın aldığı yüzük...
