"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bir zamanlar uzak diyarlarda, aşktan bir haber, bir prenses yaşarmış. Gel zaman git zaman bu prenses yeşil gözlü bir prensle tanışmış. Pres, çok çekilmez, kendini beğenmiş bir adammış. Prenses prensten her fırsatta kaçarmış kaçtıkça da daha fazla prense yaklaştığından habersizmiş. Prens ve prenses tanıştıkları andan itibaren onlarca zorlukla mücadele etmiş. Onları engellemeye çalışan herkesin çabası prens ve prensesin aşkından boşa çıkmış. Yeşil gözlü prens ve prensesin hikayesi sonsuza kadar sürmüş. Mutlu mu sürmüş mutsuz mu kimse bilememiş. Çünkü prens ve prenses birlikte olduktan sonra sonlarının nasıl olduğunu önemsememişler. Ve prens ve prenses sonsuz olmuş, sonsuzluk olmuş.
45.BÖLÜM:FİNAL
Dizlerimi biraz daha kendime çekerek yanağımdan süzülen göz yaşlarına, yağan yağmurun karışmasına izin verdim. Bir ay. Barlas olmadan, kalbim atmadan geçirdiğim koskoca bir ay. Şimdi neredeydim? Barlas'ı benden ayıran uçurumun kenarındaydım. Onu benden alan bu uçurumda... Barlas'ın arabası uçurumdan aşağı düşmüş ve patlamıştı. Eksik olan tek şey Barlas'dı. Barlas'ı bir aydır bulamamıştık. Herkes onun öldüğünü söylüyordu. Hatta Barlas'ın babası mezar yaptırmak istiyordu ama ben buna engel oluyordum. Çünkü Barlas ölmemişti. Barlas ölseydi bunu hissederdim. Kalbim eğer hala atıyorsa bu Barlas'ın yaşadığı anlamına geliyordu ve ben bu gerçekten vazgeçmeyecektim. Gerekirse bir ömür Barlas'ı arayacaktım ama yinede ondan vazgeçmeyecektim. Ağlamam ve yağmur giderek hızını arttırırken kulaklarıma Batuhan'ın bana ilk haber verdiği an doldu.
"Adel..."
Gülümseyerek Batuhan'a döndüğümde Batuhan'ın ağlamaktan dağılmış halini gördüm. Telaşla Batuhan'a doğru koştuğumda kumsalda dizlerinin üstüne düşmüştü. Batuhan'ın yanına ulaştığımda bende dizlerimin üstüne çökerek telaşla Batuhan'ı sarsmaya başladım.
"Batuhan! Ne oldu! Batu! Cevap ver! Barlas nerede?"
"Adel... Barlas-"
Panikle ayağa kalktım.
"Barlas ne? Ne oldu? Söylesene."
Batuhan titreyen bacaklarıyla zorlukla ayağa kalktığında, göz yaşlarım usulca gözlerimi terk etmeye başlamıştı.
"B-Barlas kaza yaptı Adel... Barlas'ın Arabası uçurumdan-"
