"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Bazen sizi aydınlatmaya binlerce ışık, binlerce mum yetersiz kalırdı, bazen sizi aydınlatan ışık gökyüzündeki sayısız yıldızdan gelen ışık kırıntıları olurdu.
41.BÖLÜM:YILDIZLAR
"Mum yokmuş ama aklıma daha parlak bir aydınlatma yöntemi geldi. Yıldızlar..."
Benden başka karanlığı umursamayan herkes yatmaya gittiğinde, Barlas benimle birlikte korkuma eşlik ediyordu. Demir abiyle uzun uğraşlar sonucu mum bulamadan döndüklerinde herkes pes ederek, bir süre sonra uyumak için odalara dağılmıştı. Bizde Barlasla salonda kaldığımızda bir süre daha mum arayıp yeniden bulamadan sıkıntıyla yerimizde kalmıştık. Şimdi ise Barlas karanlıktan beni korumak için alternatif yollar arıyordu ve tabii ki aklına gelen en parlak fikir yıldızlar olmuştu. Sığındığı yıldızlar... bu kez bende yıldızlara sığınacaktım. Onların yaydığı ışık kırıntılarına sığınacaktım.
"Bekle beni."
Tedirgince başımı salladığımda Barlas'ın nereye gittiğini görmesem de dönmesi kısa sürmüştü. elinde zar zor gördüğüm iki şişme yatak, uyku tulumları ve pikelerle gülümsedim.
"Giy hadi!"
Barlas'ın bana doğru attığı uyku tulumunu üstüme geçirirken Barlas'da yatakları hazırlamakla meşguldü. Her şey hazır olduğunda bahçede yerimizi almış, yıldızları en gören tarafa yataklarımızı koymuştuk. Huzurla bedenimi dünyanın en soğuk ama en ısıtan yatağına bıraktım. Barlas Korhan, benim karanlığımı mumlarla değil yıldızlarla aydınlatmıştı. Barlas Korhan gökyüzündeki yıldızları bugün bana hediye etmişti.
"Hala korkuyor musun?"
Barlas'ın merakla sorduğu soruyla başımı ona doğru çevirdim.
