SİRİUS

KAYIP GEZEGN 12. BÖLÜM: HER ŞEYE YENİDEN

"Benden aldıkları, almaya çalıştıkları hayatımı belkide misliyle geriye alacaktım. Öyle bir geriye alacaktım ki benden hayatımı almak isteyenler yeni hayatımın önünde saygıyla eğileceklerdi."

KAYIP GEZEGN 12. BÖLÜM: HER ŞEYE YENİDEN

Gözlerimi camdan sızan kısık güneş ışığıyla aralamıştım. Kış güneşi hafif Aralık perdenin arasından sızarak gözlerime ulaşıyordu. Yerimden doğrulurken kollarımı iki yana açarak esnemekle meşguldüm. Yatağa tamamen veda ettikten hemen sonra dünün yorgunluğunu atmak İçin can atan bedenimi ılık bir suyun altına bıraktım. Yaklaşık on beş dakikalık bir duşun ardından bedenimi beyaz geniş havluya sararak odaya geri döndüm. Önce bir alışveriş merkezine gidip banka hesabımdaki birikimimi kullanarak üzerime giyebileceğim kıyafetler almalıydım. Barlas'ın üzerime çuval gibi olup yok olmamı sağlayan kıyafetleriyle daha fazla yaşayabileceğimi hiç sanmıyordum. Üzerime bulduğum en ideal kıyafetleri geçirerek saçlarımı havluya sardım ve mutfağa gitmek üzere merdivenlere adımladım. İlk işim Sirius'la ilgilenmek, ona koca bir kase mama ve su vermek olmuştu. Daha sonra kendi mideme de sıra gelmişti tabii. Dünkü yediğim yemeklerin ağırlığını hissettiğimden yemek yemeği reddederek kahve yapmayı tercih etmiştim. İki bardaklık filtre kahveyi demlenmeye bırakırken iki gündür pek bakmadığım telefonumu elime aldım. Batu'dan bir kaç mesaj vardı, hepsi bu.

Batuş: Güzelim iyisin değil mi? Beş gün sonra yanındayım!

Batış: neredesin kızım ya?

Batuş: oho! Hemen unutulduk.

Batuş: Adel neredesin?

Batu'nun daha fazla merak etmesini istemediğimde klavyede parmaklarım hızla hareket etmeye başladı.

Adel: merak etme Batu! İyiyim sorun yok... Geldiğinde konuşuruz olur mu?

Batuş: Bir şey olmadığına emin misin?

Anında gelen cevapla hafifçe gülümsedim.

Adel: kesinlikle! Keyfinize bakın.

Batuş: En kısa zamanda yanındayım maviş ona göre! Hadi kendine iyi bak.

Adel: sende kendine iyi bak Batuş! Sadece kendine değil Bahar ve Güneş'e de iyi bak

Batuş: Emrin olur maviş kız.

Şu an Batu'nun daha iyi hissettiğini maviş kelimesine kız eklediğinden anlayabiliyordum. Mutluluğunu bazen yere göğe sığdıramadığında maviş demekle kalmaz maviş kız olarak düzeltirdi. Gülümseyerek telefonu yeniden masaya bırakıp demlenen filtre kahvemi kırmızı kupaya doldurdum ve yeniden masaya oturdum. Filtre kahvemi yudumlarken bir yandan da düşüncelerimle ağır bir savaş veriyordum. Bugün önce alışveriş yapacak ardından arabamı satışa koyacak ve birde taşınabileceğim bir ev bakacaktım. Eski evimi andıran kirasıyla zorlamayacak tatlı bir ev işimi görürdü. Zor olan her şey imkansızlaşma yolunda emin adımlarla ilerliyordu. Tek derdim Barlas'ın hafızası ve kendimi hatırlatmakken üzerine bir de evimin yanması derdime dert katmaktan başka bir işe yaramamıştı. Özleyecektim... Bahçesinde sabaha kadar yıldızları seyrettiğim, Batu'yla teen Woolf geceleri yaptığım, Sirius'la bıkmadan oynadığım, yeni hayatımı kurma umudum olan o evi özleyecektim. Ama evi ev yapan bendim değil mi? Oyunlar oynadığım gri tüylü kedimdi. Film geceleri yaptığım arkadaşımdı... Evi ev yapan dört duvar değil içindekilerdi, hatırlardı... Yıldızlar eminim ki yeni evimin bahçesinden de aynen öyle görünecekti. Belki de daha güzel bakacaktım yeni evimin bahçesinden gökyüzüne. Ve eminim ki güzel bakışlarım gökyüzünü parıl parıl parlatmaya yetecekti. Bir şeyi sevdiğinizde her zamankinden daha güzel olurdu ne de olsa... Kahvemin son yudumunu da mideme indirerek Sirius'a bir kaç öpücük bıraktıktan sonra kapının oradaki çantamı ve bulduğum bir ceketi alarak evden ayrıldım. Umarım geldiğimde Barlas evde olurdu çünkü anahtarım maalesef ki yoktu! İnternetten bulduğum yakın konumdaki taksi durağından çağırdığım taksimin gelmesini beklerken gözlerim ilerideki denizde oyalandı. Bir kaç gün önce neredeyse içine gömüleceğim denizde...