"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şeytan olsa melek gelirdi gözüne. Hele ki küçücük bir çocuksanız muhtaç olurdunuz onun bir sözüne. O gidince ağlardınız. Ağladığınızda sığınırdınız göğsüne. Düştüğünüzde o kaldırsın isterdiniz kaldırmazsa kaldırması İçin yine düşerdiniz. Dizleriniz kanayıncaya dek sürüklenirdiniz yerde. Göz yaşlarınızı silmeden kesilmezdi ağlamalarınız. Tutmazsa ellerinizi, atmazdınız adımlarınızı.
KAYIP GEZEGEN 23. BÖLÜM: ANNELİK
1 Ay sonra
Bayıldığım günün ardından geçen bir ayda hayatım normal seyrinden biraz daha farklılaşmıştı. O gün Batu tansiyonumun düştüğünü düşünerek hastaneyi es geçip beni kucakladığı gibi koltuğa yatırmış ve kolonya yardımıyla kendime gelmemi sağlamıştı. Ardından tansiyonumu ölçmüş ve gerçekten de düştüğünü fark edip bana oldukça fazla yemek yedirmiş ve dinlenmemi söyleyerek çıkmıştı. O günden bu yana geçen bir ayda sık sık arıyor ve nasıl olduğumu soruyordu. Barlas'ınsa hayatı Eymen, ben ve işi arasında mekik dokuyordu. Mart ayının ortalarındaydık. Bahar yavaş yavaş hissettiriyordu kendini. Üzerimde yeşil bir elbise vardı. Dizlerime kadar uzanan. Onunsa üstünde beyaz bir kot ceket vardı. Yeşil elbisem beyaz kot ceketimle hoş bir uyum içerisindeydi. Saçlarım ılık rüzgarın etkisiyle savruluyordu. Elimdeki kitabın arasına ayracı bırakırken bir rüzgar daha üzerime ılıkça esmişti. Gülümseyerek kitabımın kapağını kapatıp çantamın içine bıraktım. Karşımdaki hafifçe dalgalanan deniz gözlerimi aydınlatıyordu. kanatlarıyla özgürleşen kuşlar gökyüzünde süzülüyordu. Güneş bulutların arkasına saklanmış ara ara ısıtıp geriye çekiliyordu. Gözlerim denizin derinliklerine dalmışken bir anda saçlarımda hissettiğim öpücükle yerimden sıçrayıvermiştim.
"Evet bir tanem. Sabah erkenden işlerim bittiğine göre akşamki sahnene kadar benimsin demektir."
Başımı salladım. Bugün Barlas'la sözleşmiş bugünü kendimize ayırmıştık. Akşamki sahneye Eymen'e verdiği film sözünden ötürü gelemeyecek olsa da bütün günümüz birlikte geçeceğinden bu bir sorun teşkil etmemişti. Sahile ise Barlas'la buluşacağımız saatten bir saat önce gelmiş baharın tadına varmak istercesine ılık rüzgar tenimde oyalanırken kitap okumuştum.
"Ne yapacağız peki?"
Diye sordum merakla.
"Bilmem. Bak bakalım ne yapacağız. Hadi gel."
Diyerek Ayağa kalkmış ardından tutmam İçin elini uzatmıştı. Hiç oyalanmadan Barlas'ın elini tutarak ayaklandım. Arabasını biraz gerimize park etmişti. Arabanın önünde durduğumuzda bagajı açmış eliyle içeriyi işaret etmişti. Gözlerim bagaja ulaşırken dudaklarımdaki gülümseme yavaş yavaş genişliyordu. Bagajda büyük, beyaz bir piknik sepeti vardı. Heyecanla Barlas'a döndüm yeniden.
