"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Şimdi karşımızda savaşa hazır milyonlarca yıldız vardı. Ama unuttukları bir şey varsa o da Sirius hepsinden daha parlaktı ve hepsini söndürmeden o da sönmeyecekti."
KAYIP GEZEGEN 3. BÖLÜM: ÇARESİZLİK
Başımın döndüğünü hissettiğimde yeniden bir elimle kapıdan destek aldım. Saçları bıraktığımın aksine aralarına beyazlar karışmış durumdaydı. Kirli sakalları yüzünde tüm özeniyle duruyordu. Gözleri aynıydı. Üzerinde simsiyah bir takım elbise vardı... Hayal miydi yoksa bu görüntü?
"B-Barlas... Sen misin?"
Sahi o muydu yoksa gözlerim kalbimle yaptığı iş birliğiyle bana bir oyun mu sergiliyordu?
"Anlamadım? Adımı nereden biliyorsunuz?"
Beni unutmuştu. Barlas beni hatırlamıyordu. Aşkla bakan gözleri boşlukta asılı kalmıştı. Sıradan boş bir sayfaya bakar gibi bakıyordu gözlerime. Bir zamanlar en sevdiği roman olan gözlerim şimdi boş bir kağıt parçası olmuştu onun için.
"Beni... hatırlamıyor musun?"
"Sizi tanımıyorum."
Tanımıyorum... Sizi tanımıyorum...
Kulaklarımda yüzlerce kez yankılanan bu cümle ellerimi kulaklarıma bastırma isteği uyandırıyordu. Beni tanımadığını nasıl idda edebilirdi? Ben onun ses tonunu dahi tanırken nasıl olurda karşıma geçip sizi tanımıyorum diyebilirdi? Kalbim paramparça olmuştu. Öyle ki şu an kalbimin kırıkları her bir uzvuma batıyordu. Battığı yerleri delip geçiyordu. Kanatıyordu... Başımı hızla iki yana salladım.
"Tanıyorsun! Çok iyi tanıyorsun! Sen beni tanıyorsun Barlas!"
"Siz iyi misiniz? Neler oluyor?"
Barlas'ın gözleri üzerimde gezerken bir hayli şaşkın gözüküyordu. Gözlerimden yaşlar boşalırken ellerimi saçlarıma karıştırdım. Delirmenin bir tanımı yoksa beni ele alabilirdiniz çünkü birazdan tam anlamıyla delirecektim.
"Ya kafayı yiyeceğim Ya! Çıldıracağım ya! Barlas unuttun mu beni? Gerçekten mi? Beni Ya beni... Hatırlamıyor musun sahiden?"
"Sizi daha önce hiç görmedim."
Kahkaha atmaya başladığımda deldirdiğimi hissediyordum. Sizi daha önce hiç görmedim... Nasıl bir sınavdı bu böyle? Beni daha önce nasıl olurda görmediğini söylerdi? Nasıl olurda tanımazdı beni? Beni nasıl unuturdu... Çaresizliği size anlatamazdım ama gösterebilirdim. Bize bakın şimdi. Önce onun bomboş bakan gözlerine ardından acıyla kısılan benim gözlerime çevirin bakışlarınızı. Gördünüz mü? Çaresizliği hissettiniz mi gözlerimde? titreyen ellerim anlatabildi mi size çaresizliği? Ya çırpınan kalbim? Duyuyor musunuz sesini? Acı acı doluyor mu kulaklarınıza kalbimin amansız feryadı? Ben çaresizdim. Ben tam şu an dünyanın en çaresiz insanıydım...
