"Ben Adel Rana Arın, bugün düştüğüm yerden kalkacaktım. Yaralarımın üstüne, basa basa kalkacaktım. Acımayan yara iyileşmezdi."
Bu hayata defalarca yenilen, yenildikçe savaşan iki aşık. Bu savaşın galibini öğrenmek için kitabıma davetlisiniz. Bu sav...
Ops! Esta imagem não segue as nossas directrizes de conteúdo. Para continuares a publicar, por favor, remova-a ou carrega uma imagem diferente.
Bir şeye ne kadar emek verdiyseniz o kadar değer verirdiniz.
36.BÖLÜM:"ANNESİYİM."
Batuhan'ın ağzından:
Belkide emek verdiğimiz için bazı şeylere çok daha fazla değer veriyorduk. Bir çiçeği suluyor, onu büyütüyorduk ve o çiçek bizim için değerli oluyordu. İnsanlar böyleydi.Bir şeye ne kadar emek verdiyseniz o kadar değer verirdiniz. Benim içinde Bahar öyleydi. Bahar'a yıllarımı, sevgimi, kalbimi vermiştim. Ben Bahar'a emek vermiştim. Bahar gittiğinde hissettiğim duygu emeklerimi kaybetmek oldu. Bahar gitmişti evet ama asıl giden şey benim için, emeklerim olmuştu. Bahar benim için karşılığını alamadığım emeklerimdi, aşkımdı. Aşka inanmıyordum ama ona aşıktım... Aşk sadece bir kişilikse eğer benim bu hissettiklerim de neyin nesiydi? Bahar benim için aşksa Güneş neydi öyleyse?
Kırmızı defterimin kapağını kapatarak önümden ittirdim ve masamda duran viski bardağını dudaklarıma götürdüm. Viskinin boğazımda bıraktığı acı tatla yüzüm ekşidiğinde bardağı sertçe masaya bırakarak yerimden kalktım. Yazmak beni rahatlatıyordu. Böyle zamanlarda duygularımın içimi kemirmesindense duygularımı kağıda dökmek daha cazip geliyordu. Usulca odama ilerleyerek yorgun bedenimi yatağa bıraktım. Çok geçmeden kapanan gözlerim beni derin bir uykunun beklediğinin habercisi gibiydi...
Gözlerimi çalan kapının sesiyle açtığımda, hızla kapıya ilerledim.
"Batuş! Çok özür dilerim uyandırdığım için... benim derse gitmem lazım da Görkem seninle-"
Hızla Görkem'i yanıma çektim.
"Koş maviş yetiş derse!"
Adel gülümsedi.
"Çok sağol Batuş! Görüşürüz."
"Görüşürüz fıstık, iyi dersler."
Adel el sallayarak merdivenden indiğinde uykulu Görkem'i kucağıma aldım.
"Bugün beraberiz Göko!"
Görkem sevinçle el çırparak kollarını boynuma sardı.
"Oyunda oynar mıyız?"
Görkem'in merakla sorduğu soruyla boşta kalan elimle Görkem'in saçlarını karıştırdım.
"Oynarız tabi! Ama önce Kahvaltı ufaklık hadi bakalım."
