Τρικυμία (Wings #3)

Κεφάλαιο 7

Ένας βροντερός, εκκωφαντικός κρότος με αναστατώνει. Μια ξαφνική βολή φωτός με τυφλώνει εντελώς και ο πόνος με κατακλύζει από την κορυφή ως τα νύχια. Τα νήματα της ενέργειας που κρατάω μέσα μου ουρλιάζουν και εκτείνονται πέρα από τα όριά τους, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να κρατηθούν από κάτι, να σταματήσουν την κίνηση του κόσμου γύρω μου. Έχω αφήσει την καθιστή θέση στην οποία ήμουν και τώρα είμαι μια άτονη, μαλακή μάζα αιωρούμενη στον αέρα.

Τότε, πέφτω απότομα.

Ένα νέο είδος πόνου εκρήγνυται στο κεφάλι μου καθώς χτυπάω στην άσφαλτο του δρόμου, και είναι τόσο συντριπτικός, που δεν μπορώ να εστιάσω σε τίποτα άλλο εκτός από τον τρόπο που πονάει. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα άλλο από το να προσπαθήσω να σηκωθώ από το έδαφος, παρόλο που τα άκρα μου δεν ανταποκρίνονται.

Τα Στίγματα με σπρώχνουν. Απαιτούν να σηκωθώ και να φύγω από εδώ όσο πιο γρήγορα γίνεται, αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί ο κόσμος δεν έχει σταματήσει να γυρίζει. Επειδή ο πόνος στο κεφάλι μου, η ζάλη και το σοκ είναι τόσο ισχυρά, που θέλω να κάνω εμετό.

Άλλο ένα μπαμ γεμίζει τα αυτιά μου, και αυτή τη φορά ακολουθείται από ένα βρυχηθμό τόσο έντονο, που είναι εκκωφαντικός.

Οι συναγερμοί χτυπούν στο οργανισμό μου αμέσως μετά και το ενεργό μέρος του εγκεφάλου μου λέει να κινηθώ όσο το δυνατόν συντομότερα και να φύγω από εδώ, αλλά δεν μπορώ να κουνηθώ. Το σώμα δεν ανταποκρίνεται. Τα άκρα μου δεν κινούνται όσο γρήγορα θα ήθελα.

Τα αυτιά μου βουίζουν, η καρδιά μου βρυχάται στα πλευρά μου, ο ήχος της αναπνοής μου είναι πνιχτος και μακρινός, και σέρνομαι στην άσφαλτο καθώς σφίγγω τα δόντια μου.

Προσπαθώ να σταθώ όρθια άλλη μια φορά αλλά δεν μπορώ.

Μια φρικτή κραυγή φτάνει μέσα από την ομίχλη που με τυλίγει, και ξέρω ότι ξέρω τη φωνή από την οποία προέρχεται. Είμαι σίγουρη πως γνωρίζω όποιος και αν είναι αυτός που έκανε τον τρομακτικό ήχο.

Τα νήματα της ενέργειας προσκολλώνται σε όλα γύρω μας και προσκολλώμαι σε αυτά. Αγκυροβολώ πάνω τους γιατί είναι το μόνο σταθερό πράγμα στην οδυνηρή μου σύγχυση.

Ένας άλλος βρυχηθμός γεμίζει τα αυτιά μου και αυτή τη φορά είμαι σε θέση να δώσω εντολή στο σώμα μου να περιστραφεί στον άξονά του, έτσι ώστε να κάθομαι στο τσιμέντο, ώστε να μπορώ να αντικρίσω την κατεύθυνση από την οποία έρχεται το γρύλισμα.