Τρικυμία (Wings #3)

Κεφάλαιο 38

Η ήχος ενός πυροβολισμού κάνει το στομάχι μου να σφίξει.

Το αίσθημα του ανεξέλεγκτου πανικού που εκρήγνυται μέσα μου είναι τόσο μεγάλο που με αφήνει με κομμένη την ανάσα για λίγα δευτερόλεπτα. Ξέρω ότι αυτό ήταν το σημάδι για το οποίο μιλούσε ο Χανκ πριν φύγει. Ότι αυτή είναι η σαφής και ακριβής ένδειξη ότι πρέπει να αρχίσουμε να κινούμαστε το συντομότερο δυνατό... αλλά δεν το κάνουμε.

Μένουμε εδώ, ακίνητοι, με το βλέμμα καρφωμένο ο ένας στον άλλο και ένα απαλό βουητό που προκαλείται από την έκρηξη γεμίζει τη σιωπή που έχει κυριεύσει τα πάντα.

Κρατάω την αναπνοή μου. Το κάνει και ο Ντάνιαλ και, εκείνη τη στιγμή, ένας δεύτερος πυροβολισμός – πιο κοντά από τον προηγούμενο – αντηχεί στα τείχη του οικισμού.

Εκείνη τη στιγμή, και περισσότερο αντανακλαστικά παρά οτιδήποτε άλλο, αρχίζω να κινούμαι, κουβαλώντας το βαριά τραυματισμένο αγόρι που έχει ένα μεγάλο μέρος του βάρους του πάνω μου.

Ο τρόμος κατακλύζει τα σωθικά μου καθώς τρομοκρατημένες κραυγές αρχίζουν να γεμίζουν τα πάντα, αλλά αναγκάζομαι να τον σπρώξω σε μια σκοτεινή γωνία στο κεφάλι μου ενώ, όσο καλύτερα μπορώ, μας καθοδηγώ προς την έξοδο του τούνελ που βρισκόμαστε.

Ο δαίμονας στην αγκαλιά μου βγάζει ένα βογγητό πόνου καθώς τον αναγκάζω να προχωρήσει με το σώμα του κολλημένο στον πλησιέστερο τοίχο και μουρμουρίζω μια συγγνώμη προτού τον προτρέψω για λίγο ακόμα. Δεν διαμαρτύρεται. Απλώς γατζώνει τα δάχτυλά του στο υλικό της φθαρμένης μπλούζας που φοράω και προχωρά όσο πιο γρήγορα του επιτρέπει το εξασθενημένο και μελανιασμένο κορμί του.

Οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να βγαίνουν από τα υπνοδωμάτιά τους, οι φρουροί τρέχουν παντού και ξεστομίζουν εντολές που δεν μπορώ να ακούσω πλήρως. Δεν ξέρω καν αν θέλω να το κάνω. Είμαι τόσο συγκεντρωμένη στο να φύγω, που αμφιβάλλω πολύ αν μπορούσα να καταλάβω μια καταραμένη λέξη που λένε.

Έτσι, όντας ένα συνονθύλευμα απελπισίας και πανικού, μας αναγκάζω να πάρουμε το δρόμο για τον χώρο προπόνησης. Μόλις φτάσω, σπρώχνω το σώμα του Ντάνιαλ στο σκοτάδι του διαδρόμου που οδηγεί στο μπάνιο των κοριτσιών και μπαίνω δίπλα του.

Το βλέμμα μου ταξιδεύει με πλήρη ταχύτητα σε όλη τη σκηνή που έχει αρχίσει να ξετυλίγεται, και ένας κόμπος πανικού κατακλύζει το εσωτερικό μου όταν συνειδητοποιώ ότι υπάρχουν δύο ομάδες πολεμιστών που σημαδεύουν ο ένας τον άλλο με όπλα υψηλού διαμετρήματος.