Τρικυμία (Wings #3)

Κεφάλαιο 10

Κανείς δεν κινείται. Τολμώ να πω ότι, για λίγες στιγμές, κανείς δεν τολμά να αναπνεύσει.

Η ένταση που έχει κυριεύσει την ατμόσφαιρα είναι σχεδόν τόσο έντονη όσο ο ανεξέλεγκτος χτύπος της καρδιάς μου. Σχεδόν τόσο συντριπτική όσο το βλαβερό συναίσθημα που προέρχεται από το να ξέρω ότι έχω ονειρευτεί αυτά τα παιδιά.

Τα μάτια μου σαρώνουν το μήκος του μικρού τους σώματος και, αμέσως, μπορώ να παρατηρήσω τη τρομοκρατημένη στάση της πιο μικρής. Φοράει μια σκουρόχρωμη φόρμα και ένα σκισμένο φούτερ που της είναι πολύ μεγάλο. Τα μαλλιά της –μπλεγμένα και πολύ μακριά– είναι τόσο σκούρα όσο της Νόρα και δεν φοράει παπούτσια.

Φαίνονται απεριποίητα και βρώμικα, και δεν μπορώ παρά να νιώσω ένα ίχνος θυμού προς την Γαβριήλ —που τα φρόντιζε— που δεν σκέφτηκε καν να τα κάνει μπάνιο.

Ο κοκκινομάλλης έχει τα μαλλιά του κολλημένα στο μέτωπό του και το πολύ λευκό του δέρμα έχει παντού λεκέδες βρωμιάς. Αυτό, σε συνδυασμό με το πλήθος των φακίδων που καλύπτουν το πρόσωπό του, τον κάνουν να φαίνεται ακόμα πιο απεριποίητος από το κορίτσι. Τα ρούχα του μοιάζουν πολύ με τα δικά της: φόρμα, φούτερ και γυμνά πόδια.

Ο μεγαλύτερος από αυτούς -ο οποίος μοιάζει με Ασιάτη- έχει ατημέλητα σκούρα μαλλιά, άγριο συνοφρυωμένο πρόσωπο και αποφασιστική, προστατευτική στάση. Στέκεται ακριβώς μπροστά στα δύο πιτσιρίκια, και φοράει σκισμένο αθλητικό παντελόνι και ένα τρύπιο λευκό μπλουζάκι.

Η εχθρότητα που εκπέμπει είναι σχεδόν τόσο ισχυρή όσο η ασταθής ενέργεια που μπορώ να αντιληφθώ από αυτόν.

Το αγόρι —το μεγαλύτερο από αυτά— λέει κάτι σε μια γλώσσα που, νομίζω, είναι γιαπωνέζικη. Δεν καταλαβαίνω ούτε μια λέξη, αλλά από την απειλητική του στάση ξέρω ότι δεν ήταν κάτι ευγενικό.

«Δεν μιλούν αγγλικά», λέει η Ντινόρα πίσω από την πλάτη μου, «ή οποιαδήποτε γλώσσα που μπορεί να γίνει κατανοητή από κανέναν από εμάς».

Τα λόγια της μάγισσας δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να με απογοητεύουν παράξενα. Ένα αίσθημα φρικτής ανησυχίας γιατί ξέρω ότι, ό,τι και να κάνω, δεν πρόκειται να μπορέσουμε να τους ενημερώσουμε ότι δεν θέλουμε να τους βλάψουμε.

«Ο Ραήλ είπε ότι ο μεγαλύτερος έμαθε στα μικρά να μιλούν Ιαπωνικά», προφέρει αδύναμα η Νόρα. «Δεν ξέρουν άλλη γλώσσα από αυτήν. Είπε επίσης ότι, χωρίς να θυμούνται σχεδόν τίποτα από πού προέρχονταν, ήταν εύκολο για αυτούς να μάθουν τη γλώσσα που τους δίδαξε ο Χάρου, ο μεγαλύτερος από τους τρεις».