Τρικυμία (Wings #3)

Κεφάλαιο 13

Όλα γίνονται τόσο γρήγορα που μετά βίας μπορώ να επεξεργαστώ αυτό που συμβαίνει. Το σώμα του Ντανιάλ με χτυπά με μια βαρβαρότητα που με αφήνει με κομμένη την ανάσα, η δύναμη των στιγμάτων μέσα μου βγαίνει ολοταχώς και τυλίγεται γύρω από το σώμα του, αλλά δεν καταφέρνει να προσκολληθεί πάνω του. Δεν προλαβαίνει καν να διεισδύσει στην παχιά, σκοτεινή ενέργεια που το τυλίγει πριν χτυπήσει η πλάτη μου στον πλησιέστερο τοίχο.

Ένα κύμα έντονου πόνου με διαπερνά και μια πνιχτή κραυγή ξεφεύγει από τα χείλη μου.

Ο Χάρου φωνάζει κάτι από μακριά, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω τι λέει.

Ούτε με νοιάζει και πολύ αυτή τη στιγμή. Προσπαθώ να στρέψω όλη μου την προσοχή στο πλάσμα που έχει καταλάβει το λαιμό μου και τον σφίγγει τόσο δυνατά που με εμποδίζει να αναπνεύσω. Αυτό με εμποδίζει ακόμη και να κινηθώ.

Οι κλωστές των στιγμάτων σφυρίζουν θυμωμένα, αλλά δεν καταφέρνουν να κολλήσουν πάνω του. Δεν μπορούν καν να διεισδύσουν σε εκείνη τη σκοτεινή ομίχλη που αποπνέει από το σώμα και που φαίνεται να το προστατεύει από τα πάντα. Από εμένα... Ο απόλυτος πανικός ξεσπά μέσα μου όταν τα δάχτυλά του κλείνουν ακόμα περισσότερο γύρω από την τραχεία μου και λαχανιάζω. Λαχανιάζω για αέρα καθώς δάκρυα γεμίζουν τα μάτια μου.

Σκάβω τα νύχια μου στο δέρμα των χεριών του, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να τον πληγώσω και να τον αναγκάσω να με αφήσει, αλλά τίποτα δεν συμβαίνει. Η λαβή είναι τόσο δυνατή και επώδυνη που φοβάμαι ότι μπορεί να μου σπάσει το λαιμό πριν με σκοτώσει η ασφυξία.

Κλωτσώ, τα νήματα της ενέργειας προσπαθούν να κολλήσουν σε οτιδήποτε μπορεί να με βοηθήσει και νιώθω τις πληγές στους καρπούς μου να ανοίγουν με την τεράστια προσπάθεια που κάνει η ανατομία μου.

Ένα γρύλισμα αντηχεί σε όλο το δωμάτιο όταν τα στίγματα καταφέρνουν να περάσουν κρυφά μέσα από αυτή την πανοπλία του σκότους που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του και να κολλήσει πάνω του. Παρόλα αυτά, όταν τα τραβώ για να τον απομακρύνω με το ζόρι από μένα, μετά βίας καταφέρνω να τον απωθήσω αρκετά ώστε να επιτρέψω στον εαυτό μου να συρθεί όσο πιο μακριά γίνεται.

Οι πνεύμονές μου παλεύουν να πάρουν ανάσα καθώς βήχω βίαια, η όρασή μου είναι θολή, η ζάλη είναι τόσο έντονη που νιώθω ότι όλο το δωμάτιο στριφογυρίζει και νιώθω τόσο ζαλισμένη που δεν μπορώ να κινηθώ όπως θα ήθελα.