67 01
အခန်း - (၆၇) ဒုတိယနေ့တွင်လည်း လီချန်က မနက်စာ ပို့ပေးမည်ဟု ကတိပေးခဲ့သည်။
ကျောင်းပြီးသောအခါ ရီဟန်သည် သူ့အတန်းဖော်များ ဝိုင်းရံခြင်းကို ခံထားရသည်။
" ဘုရားသခင်၊ မင်းက လီချန်ကို တစ်ယောက် တည်း တွေ့ဖို့ စိတ်ကူးထားတာလား "
" ငါတို့ ဒီအကြောင်းကို ဆရာ့ကို ပြောပြသင့်တယ်ထင်တယ် "
" အဲဒီ ခြိမ်းခြောက်စာ မင်းမှာ ရှိသေးလား "
" ဒါမှမဟုတ် ငါတို့ မင်းနဲ့လိုက်ခဲ့ရမလား "
ရီဟန်သည် "ဇွဲထက်သန်သော" အတန်းဖော်များ၏ စကားကို ငြင်းပယ်ခဲ့ပြီး ဤကိစ္စကို သူတစ်ယောက်တည်း ဖြေရှင်းနိုင်သည်ဟု အခိုင် အမာ ပြောခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင် အတန်းဖော်များ၏ စိုးရိမ်သော အကြည့်များအောက်တွင် သူတစ်ယောက်တည်း ကျောင်းဥယျာဉ်သို့ လျှောက်သွားခဲ့သည်။
သူသည် သူ့ချစ်သူနှင့် တွေ့ရန်မှာ ထင်ရှားနေသော်လည်း ယခုတော့ ရန်သူ့ နယ်ပယ်ထဲသို့ တစ်ယောက်တည်း သွားနေပုံရသည်။
ရီဟန်သည် သူ့လက်ထဲတွင် အဆီပြန်နေသော ရည်းစားစာ တစ်စောင်ကို ကိုင်ဆောင်ထားကာ ဥယျာဉ်ငယ်လေးထဲရှိ သစ်ပင် တစ်ပင်အောက်တွင် စောင့်ဆိုင်းနေခဲ့သည်။ သူသေသေချာချာ ဖွင့်ပြီး လက်မှတ်ပါသော နေရာတွင် "ဓားနှင့်ထိုးထားသည့်" အနီရောင် နှလုံးသားပုံကို စိုက်ကြည့်နေသည်။
လီချန်သည် စာရွက်ကို ထွင်းဖောက်ပြီးကတည်းက ဤနှလုံးသားကို ဆွဲထုတ်လိုက်သောအခါတွင် အလွန် လေးနက်နေပေလိမ့်မည်။ မှန်ပါတယ်၊ စာရွက်ကို ဘောပင်ထိပ်ဖျားနှင့် ခြစ်ထားသည်။
ရီဟန်သည် စားပွဲပေါ်တွင် လဲလျောင်းနေသော လီချန်ကို စိတ်ကူးယဉ်ကာ အချစ်စာတစ်စောင်ကို ဂရုတစိုက်ရေးကာ စိတ်ကူးယဉ်နေသည့် မြင်ကွင်းကို သဘောကျနေ လေသည်။
လီချန်သည် ပန်းခြံငယ်လေးသို့ အလျင်အမြန်သွားသောအခါတွင် သူ့ချစ်သူက သူ့လက်ထဲတွင် စာရွက်ကို ကြည့်ကာ တခစ်ခစ်ရယ်နေသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ သူသည် မာနကြီးပြီး ရှက်ရွံ့တတ်သည်။ သူက သစ်ပင်နောက်ကနေ ရီဟန့်ရှေ့သို့ ခုန်ထွက်လိုက်ပြီး ဆွဲဆွဲငင်ငင် အသံနှင့် " အင်း ရှောင်ရီရဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဝန်ခံမှု ရရှိခဲ့တုန်းက ငါက ကျေနပ်စွာ အံ့သြမိခဲ့လား။ ငါ့လို ထူးချွန်တဲ့ အိုမီဂါက မင်းကို မနက်စာ ယူလာပေးတာကို မင်းရဲ့ အတန်းဖော်တွေက မင်းကို မနာလိုဖြစ်နေကြမှာ မဟုတ်လား "
